Atvinnumiðlun fyrir þingmenn.

Þjóðfélag sem býður þegnum sínum 6% verðbólgu, umtalsvert meira en nágranaþjóðirnar gera, er illa stjórnað. Valið stendur á milli þess að standa sig illa og fá verðbólgu, standa sig illa og fá atvinnuleysi eða standa sig vel og fá hagvöxt, lága verðbólgu, lítið atvinnuleysi og aukinn hagvöxt.

Hvort sem við ætlum að taka upp aðra mynt, Evru, dollar eða norska krónu, þurfum við að reka samfélagið vel. Ekki það að ríkistjórnin eigi að skapa störfin, en búa til ramma til þess að atvinnulífið stór og lítil fyrirtæki skapi störf.

Í þessu hefur ríkisstjónin brugðist. Þegar kjörtímabilinu er lokið, munu að öllu jöfnu margir hverfa af þingi, og margir þingmannana munu eiga erfitt að fá vinnu. Jafnvel árum saman.

Skoðum listann. 

 Álfheiður Ingadóttir

Skúli Helgason

Birgitta Jónsdóttir

Ásta R. Jóhannesdóttir

Magnús Orri Schram

Þór Saari

Lúðvík Geirsson

Ögmundur Jónasson eða Guðfríður Lilja

Róbert Marchall

Margrét Tryggvadóttir

Árni Johnsen

Lilja Rafney

Ólína Þorvarðardóttir

Sigmundur Ernir

Björn Valur Gíslason

Jónína Rós

Þorgerður Katrín

Guðlaugur Þór

Þráinn Bertelsson

Mörður Árnason

Valgerður Bjarnadóttir

Jóhanna Sigurðardóttir

Það væri vissulega söknuður af einhverjum af þessum þingmönnum, en margir þeirra eru hreinlega á röngum vinnustað. Hvaða vinnuveitendur geti notað starfskrafta þeirra verður að koma í ljós. 

 

 

Öðruvísi forsetaslagur

Nú stefnir í slag um forsetaembættið. Ólafur Ragnar og Herdís Þorgeirsdóttir hafa boðið sig fram, og ljóst er að fleiri munu verða í slagnum. Líklegustu keppinautarnir eru Kristín Ingólfsdóttir háskólarektor, Þóra Arnsórsdóttir úr Kastljósi og Salvör Norðdahl. Margir aðrir hafa verið nefndir.
Spurningin er hvað það er sem við leitum að í forseta okkar.
Viðkomandi þarf að geta komið fram fyrir okkar hönd og gert það á þann hátt sem ásættanlegt er. Innanlands þarf forsetinn að geta beitt sér, ekki flokkspólitíkst en pólitískt þannig að hann lyfti sér upp fyrir flokkspólitíkina.

Ólafur Ragnar hefur uppfyllt margt af þessu. Þegar hann sendi fjölmiðlafrumvarpið í þjóðaratkvæðagreiðslu féll hann á prófinu. Sagan mun gefa þeirri ákvörðun slaka einkunn. Við þurftum á flölmiðlafrumvarpi að halda og sátt hafði náðst um slíkt.

Þegar Ólafur Ragnar ákvað að hafna að skrifa undir Icesave I, þá ávann hann sér að nýju viðrðingu þjóðarinnar, en hatur forystu Samfylkingarinnar og VG. Aðein hluti þeirra hefur viðurkennt að þau hafi haft rangt fyrir sér. Þjóðin talaði hins vegar skýrt.

Ólafur hefur verið afar verðugur fulltrúi okkar á erlendum vettvangi alla tíð. Þá hefur hann haft báðar eiginkonur sínar Guðrúnu Katrínu og svo Dorrit Moussaieff, gjörólíkar, en báðar einstakar.

Margir vilja Ólaf áfram vegna Icesave og einnig vegna ESB, þá er stjórnarskrárfumvarpið í ákveðnu uppnámi.

Vandamál Ólafs er að hann er búinn að vera of lengi. Ef ekki væri vegna ósvífni Samfylkingar og VG gæti Ólafur hætt sáttur.

Keppinautar Ólafs eru ekki allir komnir fram, en ljóst er að nokkrir þeirra eru mjög verðugir. Sá sem síðast hefur nefndur Davíð Oddson hefur margt fram að færa. Það kæmi ekki á óvart að ef hann færi fram að hann ætti mikla möguleika.

Hugleiði framboð!

Í dag er laugardagur og ég vakna við það mig langar ofboðslega í framboð. Alveg viðþolslaus. Ég er búinn að spyrja þrjár á heimilinu hvort þær styðji mig ekki í framboð og þær svara allar jú, jú. Án þess að virðast vita í hvaða embætti ég ætli fram í. Sumir velja sér eitt embætti og bjóða sig fram, oftast vegna þess að mikill fjöldi hefur leitað til væntanlegs frambjóðanda. Hugsanlega bara svona eins og ég. Á mínu heimili hef ég stuðning allra nema Söru, Sara skilur ekki neitt og þegar ég fíflast í henni þá geltir hún. Í sumum flokkum eru bara Sörur eftir, og engir kettir.

Aðrir frambjóðendur bjóða  sig í öll embætti. Kattarvinafélagið, skógræktarfélagið, kvennfélagið, íþróttafélagið, kirkjusóknina. Þessi aðferð virðist skila sér best. Ég ætla að bjóða mig fram í allar stjórnir. Ef ég verð kjörinn í varastjórn, þá er það bara vondur félagskapur sem er að leggja mig í einelti. Með þessarri aðferð enda ég sem forseti, í einhverju. 

Svo getur verið að þessi löngun í framboð, verði ekki lengur til þegar líða tekur á daginn. Ég er búinn að finna 48 félög sem fá framboð frá mér. Hef verið hvattur af fjölda fólks.

Umræðan um gjaldmiðlinn þarf að fara fram.

Nú liggur fyrir að viðræðum við ESB verður ekki lokið á þessu kjörtímabili. Lengi vel átti að fara fram einhverskonar hraðferli, sem jafnvel átti að taka örfáa mánuði. Við áttum að njóta svo mikillar velvildar innan ESB, að inngöguferlið átti að vera hreint formsatriði. Reyndin hefur verið önnur og Ísland er fjær því að gagna í ESB nú, en var í upphafi kjörtímabilsins. Samningsmarkmiðin sem Samfylkingin ákvað að setja, þegar flokkurinn ákvað að stefna í ESB, hafa ekki enn verið sett og samskonar markmið fyrir Ísland hafa heldur ekki verið sett, a.m.k. ekki opinberlega. Það er eins og það hafi aldrei staðið til að semja. Bara fara út til að eyða tímanum. 

Það liggur því fyrir að við erum ekki að taka upp Evruna, eftir samningaferli við ESB. Það sem er furðulegast í þessu ferli er að sáralítil umræða hefur farið fram um kosti og galla ESB. Það er eins og aðildarsinnar hafi gefist upp á rökræðunni. 

Við þurfum hins vegar að fara í rökræðu um hvort við eigum að taka upp nýjan gjaldeyri eða ekki. Rikisstjórnarflokkarnir hafa ekki viljað fara í þessa umræðu, til þess að styggja ekki gömlu konuna á rúmstokknum. Umræðuna þarf samt að taka, og hana er hægt að taka þó það sé í öðru herbergi. Styrkleikar, veikleikar þess að hafa íslensku krónuna og þess aðtaka upp aðra mynt. Þetta er verkefni næstu mánaða. Það er kominn tími til þess að rjúfa þögnina, og þöggunina. 

Samfylkingin og VG gætu verið bönnuð ef Ísland gengur í ESB!

Nú er komið í ljós að talsverðar líkur eru á að bæði Samfylkingin og VG eru í hættu að vera bönnuð ef innganga í ESB yrði samþykkt hérlendis. Nú er það svo að það eru engar líkur á að aðild verði samþykkt. A.m.k. 70% þjóðarinnar mun hafna inngöngu. Hluti þeirra 30% sem vilja samþykkja aðildarumskónina gera það aðeins vegna þess að þá eru miklar líkur á því að bæði Samfylkingin og VG verði bönnuð. Í Þýskalandi hefur verið lögð fram krafa um að nasistaflokkar verði bannaðir á þeirri forsendu að um alræðisflokka sé að ræða. Að formaður nasista sé alræðissinni sem þoli engar aðrar skoðanir ein hans eigin. Bæði Samfylkingin og VG er hægt að flokka á sama hátt, ekki nasistaflokkar, en kommúnistaflokkar báðir tveir með alræðissinnaða formenn. Formenn sem kalla alla þá sem ekki hlýða formönnunum ketti, eða villiketti og setja þá á kaldan klakan.
Þrátt fyrir að það væri vissulega spennandi að ganga í ESB, ef fullvissa fengist að þessir flokkar yrði bannaðir, er skaðinn af inngöngu það mikill að útrýming flokkanna tveggja væri of dýru verði keypt. Þeir eru báðir á hraðri niðurleið, og verða sennilega ekki til stórræða á komandi árum.

Aðeins 299 dagar eftir

Nú eru aðeins 299 dagar eftir þar til ríkisstjórnin fer frá. Aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar hefur hrakið þúsundir íslendinga úr landi. Margir hafa verið atvinnulausir að ástæðulausu.

Það eru 299 dagar þar til vinstri stjórnin fer frá og kemur aldrei aftur. 

Samfylkingin í sett í útrýmingarbúðir!

Það er ekki gott fyrir stjórnmálaflokk að vera í gíslingu, sérstakleg ef flokkurinn ætlar í landvinninga. Samfylkingin fór í hendur gamalmennis fyrir síðustu kosningar, sem hér á árum áður hafði gert marga athyglisverða hluti. Formaðurinn hafði að vísu ávallt átt afar erfitt með að vinna með öðrum og taka tillit  til annarra, sem verður að teljast mikil fötlun í ljósi þess að Samfylkingin kenndi sig við samræðustjornmál. Samræðurnar í hendi Jóönnu, eru í formi tilkynninga. Þeim skyldi síðan hlýða skilyrðislaust.

Þeim mun lengra sem á kjörtímabilið hefur öllum verið ljóst að tími Jóhönnu kom ekki hér í den, vegna þess að hún hafði enga hæfileika til þess að leiða einn né neinn. Hún gat ekki einu sinni haft stjórn á sjálfri sér. Fyrir nokkrum mánuðum hrukku einhverjir Samfylkingarmenn sem vildu láta flokkinn lifa, og áttuðu sig á því að nýr formaður yrði að taka við í síðsta lagi um mitt ár 2012. Jóhann stappaði niður fætinum og flokkstjórnin hlýddi. Samfylkingin fer því í næstu kosningar án forystu. Með Jóhönnu eða ekki við stjórnvöldin. 

Andstæðingar Samfylkingarinnar gleðgjast ógurlega. Líklegt er að Samfylkingin sé að nálgast 10% fylgið. Jóhanna hefur sett  Samfylkinguna í útrýmingarbúðir. Gasið er byrjað að streyma. 

Segja forsætisráðherra fara rangt með

300 dagar eftir

Nú eru aðeins 300 dagar eftir af valdatíma Jóhönnu Sigurðardóttur. Hún mældist með 65,4% fylgi þegar hún byrjaði sem forsætisráðherra, og er nú komin með 18,4%. Aldrei í sögu íslensku þjóðarinnar hefur komið upp jafn óvinsæll forsætisráðherra. Jóhanna bregst við hverri mælingu með meiri hroka. Í stað þess að segja af sér verður hún bara fýlugjarnari og hortugri. Það getur ekki liðið á löngu að menn eins og Hallgrímur Helgason fari niður á Þing og lemji bíl Jóhönnu. Vinstra liðið mun þá segja að það sé bara eðlilegt því fólkið sé orðið svo reitt.

Það eru 300 dagar þangað til tímar þessarar stjórnar er liðinn. Þar sem kosningar eru í apríl 2013, verður þingi slitið í síðasta lagi í janúar 2013. Vaxandi ólga er komin í Samfylkinguna vegna þess að Jóhanna ætlar nýjum kandi­dat í formennskuna engan tíma. Jóhanna hefur sagt það alveg óþarfi því að hún ætli sér að sitja áfram. Auðvitað fagna andstæðingar Samfylkingarinnar, og benda fólki á að njóta þessara 300 daga. Vegna brotthvarfsins eru margir byrjaðir að undirbúa komandi uppbyggingu. 300 dagar eru ekki lengi að líða. Um 2100 manns mun á þessum tíma flytja erlendis. Fylgi Jóhönnu og Samfylkingarinnar verður þá komið langt undir 10%. Tími hennar er löngu liðinn. Hún verður sú síðasta sem gerir sér grein fyrir því. 

Hækkun stýrivaxta er tímaskekkja

Hækkun eða lækkum stýrivaxta hjá Seðlabanka er stýritæki til þess að hafa áhrif á verðbólguna í landinu. Hækkun stýrivaxta væri aðgerð sem gæti komið til greina ef til staðar væri undirliggjandi verðbólga. Ef þennslan í samfélaginu væri komin á hættulegt stig. Það á bara alls ekki við nú.

Verðlag hækkar vegna hækkunar á opinberri þjónustu. Vegna hækkun á besníni og vegna þess að  gengið hefur lækkað, en þar er talið að niðurgreiðsla erlendra skulda hafi talsverð áhrif. 

Við þurfum nauðsynlega að koma efnahagskerfinu í gang hérlendis. Enga blússandi ferð, en í gagn. Við höfum fengið góða loðnu og síldarvertíð, afskaplega góða, og við höfum fengið undirbúning að breytingu  Álversins í Straumsvík, en það er ekki um að ræða aukningu starfa. Ástæðan er samdráttur í efnahagslífinu, sem aftur þýðir að hækka stýrivexti er fráleit aðgerð. 

Aðgerð Seðlabankans kallar ekki á tiltrú. Það má vel vera að ofurtrú seðalabnakastjórans á því að gagna í ESB, hafi áhrif á ákvörðunina. Hann segir sjálfur að breyting stýrivaxta ein og sér , sé gjalþrota stefna. Hann er ekki einn um þá skoðun. Við þurfum að taka upp erlenda mynt og leggja Seðlabankann af. Það er bara ekki í spilunum. Norsk króna, kanadískur dollar eða bandaraískur dollar gætu komið til greina. 

„Eitt vaxtatæki getur bara svo lítið“

Jóhanna elskar spurningaleiki?

Fyrst ríkisstjórnin vill eyða hundruðum milljóna í spurningaleik með þjóðinni er alveg hægt að bæta við spurningum. 

Hvernig finnst þér ríkisstjórnin hafa staðið við loforð sín?

Viltu draga Jóhönnu og Steingím fyrir Landsdóm?

Viltu að ríkisstjórnin segi af sér?

Svörin við þessum spurningum brenna á þjóðinni.

Gagnrýnir þingið