Manísk efnahagsstjórn

 Geðhvarfasíki getur verið skelfilegur sjúkdómur. Sjúklingurinn tekur sveiflur, fer upp í maníu síðan niður í þunglyndi. Hvort tveggja er hættulegt. Í maníunni líður sjúklingum yfirleitt mjög vel, en þunglyndið sem fylgir getur verið skelfilegt. Þess vegna er líklegast að sjúklingar séu reiðubúnir í meðferð í eða eftir þunglyndið. Eitt af vandamálunum við sjúkdóminn er að margir sækja í uppsveifluna og hætta því meðferð sem til er. Í uppsveiflunni, örlyndinu hafa margir listamenn fengið innblástur, en í niðursveiflunni hafa margir tekið líf sitt svo skelfileg getur hún verið þegar ruglið í uppsveiflunni er skoðað. Meðferð sjúkdómsins fellst í því að jafna þessar sveiflur.  Efnahagslíf Íslendinga er mjög sambærilegt. Eftir fátækt og erfiðleika aldanna fer að rofa til í byrjun tuttugustu aldarinnar. Heimskreppan 1929 hafði að sjálfsögðu haft mikil áhrif hér eins og annars staðar. Iðnbyltingin  var hins vegar að koma til okkar, m.a. í formi vélvæðingar skipaflotans og stækkun skipa. Stríðið færði okkur fyrstu yfirþensluna. Síðan  kom síldin, loðnan, Álverið í Straumsvík, og síðan síðasta uppsveifla sem nú er lokið. Þrátt fyrir að öllum megi vera ljóst að yfirþenslan er hættuleg, þá eru nógu margir sem vilja fara í nýja sveiflu. Álver á Bakka, álver í Helguvík, virkja allt sem mögulegt er. Þessi sókn í þenslu er fíkn. Lækningin fellst í stöðugleika. Það er efnahagstjórn. Leitin að stöðugleika er ekki að keyra í næstu yfirþenslu og heldur ekki að keyra þjóðfélagið á botninn.