Á hvaða leið erum við?

Fór til Þýskalands í síðustu viku og hitti þá mjög áhugaverða tengdafeðga. Tengdasonurinn hafði flutt til Austur-Þýskalands rétt eftir hrunið til þess að koma verksmiðju aftur í gang og vinna að endurbótum þannig að hún stæðist samkeppni við nýjar aðstæður. Hann kynntist núverandi konu sinni og setti upp tölvufyrirtæki. Hann sagði marga Austur Þjóðverja afar óhressa með misskiptinguna í Þýskalandi, og atvinnuleysið. Hins vegar væri frumkvæði afar lítið og menn bíða ákvarðana að ofan. Hræðslan við að taka ákvörðun og að bera ábyrgð væri landlægur vandi.

Hómosovjetíkus spurði ég?

Já, það er ótrúlegt hvað þetta kerfi hefur dregið úr góðu fólki á 40 árum, óttast að það taki langan tíma að jafna sig á þessum áhrifum.

Hann kynnti mig fyrir  tengdaföður sínum, reffilegum karli rétt undir sjötugu. Hann varð yfir sig hrifinn þegar hann vissi að ég kæmi frá Íslandi. Þekking hans á landi og þjóð kom mér skemmtileg á óvart. Hann útskýrði að hann hafi kynnst íslendingi á námsárum sínum afar vel. Tengdafaðirinn sagði það hafa verið ranga ákvörðun að sameinast Vestur-Þýskalandi. Austur-Þýskaland hafi verið draumaríkið. Mikið var hann kátur þegar ég sagði honum að á Íslandi væri nú vinstri stjórn, en ánægja hans dalaði þegar hann áttaði sig á því að með Vinstri Grænum væri sosíaldemokratar. Hann sagði þá auma auðvaldsinna. Hann náði gleði sinni að nýju þegar ég útskýrði að innan sosialdemokratanna væri vinstri armurinn alsráðandi. Ísland verður fyrsta ríkið sem við tökum upp stjórnmálasamband við upplýsti hann mig.

Ég sagðist vita hver yrði fyrsti sendiherra Íslands í Austur-Þýskalandi, en ákvað að ræða það ekki frekar.  

Við vorum allir sammála um að áhrif ríkisstjórnar á Íslandi yrði mikil, en við höfum misjafnt mat á því hvort það yrði gott fyrir Ísland eða ekki. Hvort við tekjum frumkvæði og vilja til nýsköpunar af hinu góða eða ekki.