Nýstjórnhyggjan.

Nýstjórnhyggjan er eins og nýfrjálshyggjan öfgastefna. Þær eru svo nálægt hvor annari að að þær ná saman á skottunum. Nýfrjálshyggjan náði fótfestu hérlendis m.a. með stuðningi nýstjórnhyggjuaflanna. Nýfrjálshyggjan er skilgreind sem óheft frelsi. Ekkert aðhald, ekkert eftirlit. Þar sem markaðsbrestir eru ávallt til staðar er aðhald nauðsynlegt svo og eftirlit. Aðeins öfgamenn til vinstri vilja ekki markaðskerfi. Þeir hafa verið í holunum hérlendis eftir hrun kommúnismans, en þar sem ekkert uppgjör fór fram, voru  þeir snöggir að koma skríðandi fram úr holum sínum eftir hrunið. Sumir þeirra rifu kjaft, aðrir gerðust svo djarfir að stýra samninganefndum fyrir Ísland. Þegar setja átti fjölmiðlum ramma hér um árið, sem hefði stuðlað að því að fjölmiðlarnir hefðu haft aðhald að útrásarvíkingnum þá voru tveir flokkar alfarið á móti. Samfylkingin og VG. Þegar útrásarvíkingarnir ákváðu að taka völdin var það gert með stuðningi tveggja flokka, jú mikið rétt Samfylkingarinnar og VG. 

Það sem einkennir nýstjórnhyggjuna er gríðarleg þörf fyrir völd án nokkrar þekkingar á verkefnunum sem leysa þarf.  Hið opinbera skal vera ráðandi í atvinnurekstri og almenningur er barinn til hlýðni.  Allt frumkvæði skal kreist úr þjóðinni. Þetta rúma ár sem þessi óhæfustjórn hefur verið við völd hefur sýnt okkur að nýstjórnhyggjan er engu betri en nýfrjálshyggjan.  Hugmyndafræðin er ekki fengin til Norðurlandanna. Hún er fengin austar. Hér er ríkisstjórn að reina að endurreisa hugmyndafræði, sem er löngu fallin. Bara sami úlfurinn í nýrri sauðargæru.