Auður banka fari til þjóðar!

Jóhanna Sigurðardóttir sagði í stefnuræðu sinni að ljóst að arðsemi bankanna gæfi tilefni til þess að skattleggja þá sérstaklega.

„Á sama tíma og heimilin, fyrirtækin og velferðarþjónustan búa við samdrátt í kjölfar hruns fjármálakerfisins er það samfélagsleg skylda bankanna að skila þessum mikla hagnaði aftur til samfélagsins með einhverjum hætti.“ 

 Hér á blogginu gagnrýndi ég sölu bankanna harðlega. Ekki vegna þess að bankar eigi að vera í ríkiseigu, heldur vegna þess að eftir átti að gera hrunið upp. Ákveða hvað þjóðin ætti að borga, heimilin, fyrirtækin og útrásarvíkingarnir. Það var lag, sem ekki var nýtt. Með því að selja bankanna var Steingrímur og Jóhanna að segja að þau treystu sér ekki í þetta flókna verkefni. Þau seldu bankana til erlendra útrásarvíkinga, vogunarsjóða og gáfu þeim skotleyfi á heimilin og fyrirtækin í landinu.

 Það var auðvelt að sjá þessa hættu fyrirfram. 

Jóhanna segir að ríkisstjórnin hafi staðið sig alveg sérstaklega vel. Að skjaldborgin sé traust og að engar hættur steðji að íslensukm heimilum. Svo glottir hún. Hún er stolt. Betur er ekki hægt að gera. Með framkomu sinni er hún að skerpa línurnar milli þjóðar og ríkisstjórnar. Það getur kallað á öfgafyllri aðgerðir almennings.