Ekki alveg viss!

Í íþróttum er afar mikilvægt að hugsa fyrst og fremst um það sem við ætlum að gera en ekki eyða  orkunni í það sem hinir ætla sér. Þeir sem fyrst og fremst hugsa um andstæðinginn, bera meiri virðingu fyrir andstæðingnum en sjálfum sér. Niðurstaðan er yfirleitt tap.

Ég rifjaði þetta upp þegar ég var spurður um álit á umsögn Þráins Bertelssonar í Silfrinu í dag, en þar sagði hann víst eitthvað á þá leið að eitt helsta verkefni VG væri að koma í veg fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn kæmist til valda. Þráinn var kosinn á Alþingi til þess að koma einhverju í verk, en ekki að koma í veg fyrir að einhverjir aðrir gerðu það. Hér á blogginu lýsti ég þeirri skoðun minni að áhugavert væri að fá Þráinn á þing. Hann myndi a.m.k. örugglega gera þingið skemmtilegra. Því miður hefur dvöl hans á Alþingi verið drama fremur en kómik. Bæði fyrir okkur og hann. Þráinn ætti að láta vera að hnýta í Ögmund því Ögmundur hefur unnið fyrir kaupinu sínu.  Sjálfstæðisflokkurinn kemst brátt til valda og þá verður VG í stjórnarandstöðu, eða sá hluti liðsins sem eftir er. Þá er Þráinn kominn heim, til þess að skrifa bækur,  sem nú seljast notaðar á 50-100 kr. Þær gerast vart ódýrari. 

Titringur og erfiðleikar á þingi

Að fara eftir sannfæringu sinni.

Eftir hrun fóru fram umræður um nýtt Ísland. Flestir vildu aukið lýðræði, rökræðu í stað áróðurs, Margir vildu einstaklingskjör eða að minnsta kosti minnkað flokksræði. Við vildum að stjórnmálamenn okkar hefði stefnu og markmið, sem þeir legðu fyrir okkur, þannig að við gætum metið frammistöðu sína. 

Nýlega sagði Árni Páll Árnason fyrrverandi ráðherra, að meirihlutaræðið hafi aukist eftir hrun. Það hefur flokksræðið gert líka. 

Í kosningu um frávísun á þingályktunartillögu Bjarna Benediktssonar gengu nokkrir þingmenn mjög langt til þess að fara eftir sannfæringu sinni. Ræður þeirra Guðfríðar Lilju og Atla Gísla voru afburða góðar. Framganga Össurar Skarphéðinssonar sem flýtti försinni erlendisfrá sýndi ótrúlega einbeittan vilja og sterka réttlætiskennd. Þó ég viti það ekki fyrir víst, held ég að Katrín Júlíusdótir hefði fellt frávísunartillöguna. Ásta Ragnheiður sínir mikinn kjark að setja emæbtti forseta Alþingis undir. 

Niður á þingi urðu áhorfendur vitni að afar sérstakri uppákomu. Logi Már Einarsson varaþingmaður Samfylkingarinnar, arkitekt frá Akureyri var á staðnum en var ekki heimilað að koma ,,inná" í staðinn fyrir Sigmund Erni Rúnarsson. Marg ítrekað var reynt að hringja í Sigmund, sem var með slökkt á síma sínum. Einhver húmoristinn skaut að yfirspenntum stjórnarliðum að Sigmundur hefði örugglega gert það viljandi svo Logi Már gæti ekki kosið. Éitt augnablik héldu áhorfendur að slagsmál myndu brjótast út, eins og sést hefur á ,,heitari" þingum erlendis. 

Á sama tíma og margir fagna því að hlýðni við formenn stjórnarflokkana minnkar, verða stuðningsmenn stjórnarandstöðunnar að virða sjálfstæðar skoðanir innan sinna raða. Sterkir einstaklingar geta mótað sér sjálfstæðar skoðanir á málum og hafa þann manndóm að fylgja þeim eftir. Eins og alþjóð veit nú, þá þarf sterk bein fylgja sannfæringu sinni hverju sinni. 

Frávísun felld