Slagurinn

Formaður VG var sigri hrósandi eftir síðustu kosningar. Kosningabaráttan hafði ekki snúist um endurreisn Íslands eftir hrun, heldur um greiðslur í kosningasjóði. Hver fréttatíminn fjallaði um framlag fyrirtækja í kosningasjóði Sjálfstæðisflokksins. Þessar greiðslur voru ekki ólöglegar en þjóðin var viðkvæm fyrir siðferði. Þegar í lok kosningabaráttunnar í ljós kom að einstaklingar höfðu einnig fengið rausnarlegar greiðslur, þá komust þeir upp með að segja að þeir vildu ekki ræða þær greiðslur fyrr en eftir kosningar. Auðvitað var málið ekki tekið upp í fjölmiðlum eftir kosningar, því að þetta skipti ekki svo miklu máli, þegar upp var staðið. Bara pólitískur leðjuslagur.

Eftir kosningar er síðan mynduð fyrsta vinstri stjórn á Íslandi. Já alvöru vinstri stjórn, því að í henni sameinuðust til valda þeir sem ekki vildu sameiningu á vinstri vægnum í Samfylkingu úr Alþýðubandalaginu, og þeir úr Alþýðubandalaginu sem fóru í Samfylkinguna. Svona stjórn mun aldrei aftur verða mynduð á þessari öld, eða þeim næstu. Steingrímur hélt slagnum áfram með því að segja að hann tæki það verkefni að sér að semja um Icesave í boði Sjálfstæðisflokksins. Mörgum kom þessi slagsmálafræði á óvart, en þeir sem vissu um skoðanakönnun sem sýndi að margir töldu Sjálfstæðisflokknum bera mestu ábyrgðina. Slagurinn snérist því um að hitta veiku blettina.

Nú mörgum mánuðum síðar nefnir Steingrímur ekki meir að honum hafi verið falið það erfiða hlutverk að sendinefnd til að semja um Icesave, og það er ekki í boði eins eða neins. Hann nefnir ekki lengur að það sé von á glæsilegri niðurstöðu. Í byrjun slagsins var VG eini flokkurinn sem ekki var tættur. Í raun hefði það verið eðlilegast að Steingrímur hefði orðið forsætisráðherra, en á það gat Samfylkingin ekki fallist, því þeir voru stærstir. Samfylkingin hafði bara engan leiðtoga á lausu.

Bjarni Benediktsson var gagnrýndur fyrir að sýna linkind í slagsmálunum. Hluti VG ákvað að berjast á annan hátt en hefðbundinn stjórnmálaslagsmál gerðu. Það gerði Borgarahreyfingin líka, en innbyrðis átök í baklandinu tók slagkraftinn úr þeim. Framsókn hélt áfram að spila út óvenjulegum spilum, mörgum áhugaverðum en  Sigmundur Davíð átti til að beyta gömlu fangbrögðunum.

Nú er slagurinn á enda kominn. Úrslitin eru ljós. Það er sennilega kominn tími fyrir aðra íþróttagrein. Fréttablaðið búið að skipta um fréttaritara.  Það gætu verið að renna upp nýir tímar í íslenskri pólitík.