Af hverju voru þau á móti 20% leiðinni?

Þegar ég heyrði fyrst hugmyndir um 20% leiðina, sem fyrst var nefnd af Framsóknarflokknum, Lilju Mósesdóttur og Tryggva Herbertssyni, kölluðu þær á  miklar efasemdir. Hins vegar þegar ég heyri frumlegar, djarfar hugmyndir þá hef ég af reynslunni ákveiðið að hlusta vel og dæma síðar, ( og taka mér tíma til þess).

Í þessu tilfelli keypti ég þessa hugmynd mjög flótlega. Ég var sannfærður um að mikilvægt skef til þess að huga að hagsmunum almennings væri að einkavæða ekki  bankana . Alls ekki. Jafnvel kaupa íbúðalánin af böndunum og setja inn í Íbúalasjóð. Þannig væri hægt að afskrifa hluta af þessum lánum. 

Því miður ákvað ríkistjórnin að gara allt annað. Hafi það verið ámælisvert hvernig bankarnir voru seldir fyrir hrun, sem það sannarlega var, var það glæpur gagnvart heimilunum í landinu að selja bankana nú, og það til erlendra útrásarvíkinga, vogunarsjóanna. Hvað gekk þessu liði til .

Síðan voru sett lög til þess að verja þessa erlendu útrásarvíkinga, í nafni Árna Páls Árnasonar. Árnalögin. Þar sem átti að reyna að negla þá sem höfðu tekið gengislán, þrátt fyrir að fjölmargir  sérfræðingar bentu á að afturvirk lög stönguðust á við stjórnarskrá. 

Er það nema von, að ég treysti þessu liði ekki að setja þjóðinni nýja stjórnarskrá. Ekki er nú virðing þeirra fyrir stjórnarskrám mikil. 

 Nú er dómur Hæstaréttar fallinn, og þá dansar hluti ríkistjórnarinar á götum landsins af fögnuði. Af fognuði yfir því að álögum sem þau með óréttmætum hætti var aflétt. Þetta er víst kallað að spila á fjölmiðana, og þeir spila sannarlega með. 

 Þegar upp er staðið var 20% leiðin afar snjöll leið. Fyrir henni fór afburða flók.  Henni höfnuðu lið gamla tímans. Jónanna og Steingímur og allt þeirra stuðningsfólk. Þau fengu fyrir dóm Hæstaréttar 20% fylgi, og munu nú nálgast 10%. Sennilega væri skynsamlegast fyrir þau að ganga inn í Samstöðu, þar sem Lilja mun veita þeim leiðsögn. Til nýrra tíma. Þeirra tími er liðinn.

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 22.2.2012 kl. 00:52]

20% leiðin var eina skynsamlega lausnin, en henni var hafnað af stjórnvöldum vegna þess að hún kom frá "röngum" aðilum. Í því máli létu forsvarsmenn stjórnarflokkanna pólitík ráða í stað skynsemina. Þessi hugsanaháttur þeirra Jóhönnu og Steingríms hefur einkennt störf ríkisstjórnarinnar, það er frekar horft til þess hvaðan hugmyndir koma frekar en að skoða hversu skynsmar þær eru.

Þess í stað var farin sú leið að "hjálpa þeim sem verst stóðu". Það leiddi til þess að þeir sem "hjálpina"  fengu voru bankar og fjármálafyrirtækin. Þau afskrifuðu lán hjá þeim sem voru komin á hausinn, ekki til að hjálpa því fólki, heldur til að geta rukkað það örlítið lengur.

20% leiðin hefði hjálpað öllum þeim sem hægt var að hjálpa. Þeir sem meira þurftu voru í raun komnir á hausinn hvort eð var og hefðu farið þá leið þó ekkert bankahrun hefði orðið. Það voru þeir sem voru búnir að skuldsetja sig meira en geta þeirra leifði.

Vissulega hefðu margir fengið lækkun sinna lána, sem höfðu þó ráð á að standa í skilum. Það hefði stuðlað að því að auðveldara hefði verið að halda uppi hjólum atvinnulífsins.

Einkavæðing bankanna, hin síðari, er annar ljótur kafli í sögu þessarar ríkisstjórnar. Það er algerlega óskiljanlegt hvernig Steingrími datt sú vitleysa í hug og sannar enn og aftur hver tök fjármálafyrirtækin hafa á þeim manni. Hann óttast þau eins og pestina. Þegar banki ræskir sig þá hóstar Steingrímur!

[Sigurður Þorsteinsson, 22.2.2012 kl. 07:29]

Gunnar mikið rétt. Svo þegar verið er að tala um hvað ríkisstjórnin sé búiin að gera í skuldamálum heimilanna, er tekið inn í útreikninginn að Hæstiréttur dæmdi gengislánin ólögleg. Það hefur ekkert með aðgerðir þessarrar ríkisstjórnar að gera. Nú með síðasta dómi, þá munu forystumenn ríkisstjórnarinnar telja þá leiðréttingu, vera eitthvað sem ríkisstjórnin hafi unnið að.