Arfaslakur leikur!

Það var ekki burðug frammistaða sem íslenska landsliðið í knattspyrnu bauð upp á í kvöld. Í raun og veru hefðu Færeyingar átt möguleika bæði að jafna og að vinna. Miðað við þá leikmenn sem í hópnum var þetta afarslök frammistaða. Hreyfingin í liðinu var lítil, aðstoðin afar slök, kjarkurinn og karakerinn víðsfjærri.

Leikhraðinn í liðinu var ekki mikið meiri en hjá  Færeyjarliðinu, og hefði sómt sér vel í 3 deildinni í Svíþjóð. Lars Lagerbäck ætti að mæta á næsta leik í búningi Línu Langsokks, því ef hann getur ekki stýrt liðinu til þess að spila almenningslegan fótbolta, gæti hann skemmt áhorfendum með fíflalátum eftir leik eða í hálfleik. 

Auðvitað voru  ljósir punktar í leiknum. Kolbeinn Sigþórsson  var góður að vanda og Gunnleifur stóð sig vel, svo og Eiður Smári og Grétar Rafn Steinsson stóðu sig þær örfáu mínútur sem þeir spiluðu. Ég hefði viljað sjá Alfreð Finnbogason fá að spreyta sig, svo og Guðjón Árna Antoníusson sem ekki var í hópnum, en hann hefði sýnt okkur hvaða þýðingu það er að hafa karaktera í liðinu.

Styrlkeiki liðs er oft metin á því hvernig því tekst að nýta sér styrleikamuninn. Ef mismunur liða er þrjú mörk, þarf að ná þeirri niðurstöðu. 1-0 er í raun ósigur. Við erum með stróran hóp úr 21 árs liðinu sem fór í úrslit Evrópukeppninnar og þrátt fyrir að Færeyjingar hafi veri með afar vel spilandi lið, ætti að vera eins klassa mismunur á þessum liðu. Þegar íslenska liðið fór að dala strax í byrjun seinni hálfleiks, þá átti að skipta strax út. Það var í hönum þjálfaranna og niðurstaðan því á þeirra ábyrgð.. 

Árangur landsliðslins á móti Svíum og Frökkum var mjög athyglisverður, þrátt fyri naumt tap. Allir aðilar þurfa að bæta vel  í ef ætlunin er að færa Ísland upp um styrkleikahóp. 

Færeyingar eiga hrós skilið fyrir góðan leik og áttu meiri uppskeru skilið. 

Kolbeinn skoraði tvö í fyrsta sigri Lagerbäcks