Að byggja upp virðingu og heiður hjá öðrum?

Ungir Samfylkingarmenn ætla að einbeita sér að byggja upp virðingu og heiður hjá Jóhönnu Sigurðardóttur. Það verður mikið og erfitt verk . Jóhanna Sigurðardóttir naut stuðnings 65% íslensku þjóðarinnar þegar hún byrjaði sem forsætisráðherra, sá stuðningur er nú kominn niður í um 15%. Það er algjörlega rangt að forsætisráðherrar missi virðingu og traust, á erfiðum tímum. Fyrir bestu leiðtoga heims eru slíkar aðstæður þær bestu.

 Ólafur Þ Stephensen ritstjóri Fréttablaðsins  lýsir þessu ágætlega í eftirmælum um Jóhönnu Sigurðardóttir. Hún sé kröftugur baráttumaður, sem lítið gefur eftir. Sé í baráttu en ekki samvinnu. Sé að knýja í gegn í stað þess að vera leiðtogi. Niðurstaðan er átök á Alþingi, innan stjórnarflokkana og í þjóðfélaginu. Annað hvort hlýða menn eða eru í andstæðingar Jóhönnu. Virðing fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur byggist á baráttu hennar fyrir þeim sem minna mega sín í gegnum tíðina. Í stjórnartíð hennar sem forsætisráðherra kemur hins vegar að baráttuaðferðir hennar og leiðir, bæta ekki kjör þeirra sem minnst mega sín. 

Á sama tíma og formaður Ungra jafnaðarmanna vill hann vinna að  ,,Auknu umræðulýðræði og vinna að því að uppræta óvinavæðingu". Þetta þýðir að fara frá vinstri stefnu Jóhönnu Sigurðardóttur og ólýðræðislegum vinnubrögðum hennar. Í átt til jafnaðarstefnu. 

Þetta sama kom fram í forsetakosningum í sumar. Þóra Arnórsdóttir sem var að sjálfsögðu fulltrúi Samfylkingarinnar í kosningunum. Hún reyndi allt sem hún gat til þess að þvo þann stimpil af sér, en tókst ílla. Hún var orðin á móti aðild að ESB. Hún afneitaði Jóhönnu og Steingrími. Hún gagnrýndi vinnubrögð ríkisstjórnarinnar í stóru málunum á þingi, að þau væru unnin í ósátt. Umfram allt vildi hún aftur samráð og samvinnu   að vinna saman, í stað núverandi ástands. 

Virðing og heiður, vinnur fólk sér helst inn af verkum sínum. Orðstý Jóhönnu Sigurðardóttur hefur hún skapað að mestu sjálf. Vissulega hörkuduglegur baráttumaður,  en afar slakur leiðtogi. Það endurspeglast í trausti almennings á henni. Hún gerir sér grein fyrir að Samfylking og VG eru ekki að halda áfram í ríkisstjórn. Framundan eru a.m.k. 18 ára endurhæfing. Sá tími er henni óbærilegur. 

Ungir jafnaðarmenn verða komnir yfir miðjan aldur áður en Samfylkingin á nokkurn möguleika að komast aftur í ríkisstjórn. Á þeim tíma hefur þeim ekki tekist að pústla saman brotinni virðingu og heiðri Jóhönnu Sigurðardóttur.  

Nýr formaður ungliðahreyfingar Samfylkingarinnar

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 30.9.2012 kl. 11:31]

Sammála þessu öllu saman, nema ég er ekki viss um að Samfylkingin verði lengi út í kuldanum því miður.  Allof margir eru ennþá með gullfiskaminni og sá í raun og veru ekkert athugavert við hvorki stjórnunarstílinn, né aðferðirnar.

[Helga Kristjánsdóttir, 30.9.2012 kl. 18:30]

Hinn almenni kjósandi metur fyrir sitt leiti,hvað hann telur afglöp sitjandi stjórnarflokka, hvort eigi að náða eða hneppa í ævilanga útlegð. Það er bara svo að stefnuskrá flokka gengur oftast út á það sama;Tryggja þeim lægst lau,,,, osfrv. En menn sem eru innvígðir í flokka,munu ævinlega sjá í gegnum fingur sér við þá,eru sem sagt fast fylgi. Ráðamenn nefna oft að þeir hefðu þurft að taka erfiðar óvinsælar ákvarðanir,sem skýringu á fylgistapi sínu. Hverju myndi Steingrímur bera við, við slíkar aðstæður,? Blessunarlega erum við ekki gengin í Esb.fyrir mér er höfuðáhersla að Samfylking nái ekki stöðu sem leiðandi flokkur í stjórnarmyndun. Mb.kveðju.

[Sigurður Þorsteinsson, 30.9.2012 kl. 18:53]

Ásthildur þú hefur allt of oft rétt fyrir þér, þegar þú ert mér ekki sammála. Þakka þér fyrir það. Ég vonsast samt til þess að nú fari að renna upp tími, þar sem við öll getum lært af hvort öðru, án tillits til þess hvort við höfum einhvern tíma, eða nú kosið einhvera flokka. Þannig þurfum við á sveitarstjórnarstiginu að efla lýðræðið umtalsvert. Ég læri yfirleitt mest af þeim sem eru mér ósammála að einhverju leiti. Alræðissinnar kenna mér yfirleitt lítið sem ekkert, nema minna mig á hvers vegna ég  er ekki alræðissinni.

Nú, er ég dálítið upptekinn af því hvernig við getum  bætt líðan þeirra sem eru með hindranir, athyglisbrest, ofvirkni, lesblindu, asberger einkenni osfv. Bróðir minn sagði mér frá ungum manni sem hann kenndi á Ísafirði. Sá var snillingur sem píanóspilari, og hefur nú komið fram og sagt frá því að hann hafi hindranir og hvernig hann var meðhöndlaður. Bróðir minn sagði mér með aðdáun, hvers kynnis snillingur þessi ungi maður var, og hvað hafi verið ánægjulegt að kenna honum. Hin hliðin er ekki mjög skemmtileg hvernig þessi snillingur var lagður í einelti sem á yngri árum. Við verðum  að gera betur og berjast  betra samfélagi. Annars þekkir þú þetta miklu betur en ég af eigin reynslu.

 Helga ég hef trú á betri tíð, ef við saman látum í okkur heyra. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 30.9.2012 kl. 19:40]

Takk vinur.  Málið er að við lærum alltaf mest af þeim sem hafa aðra sýn en við sjálf í ýmsum málum.  Þannig lærum við nýja hluti og fáum nýja sýn á málin.  ÉG held að ég viti hvaða dreng þú ert að tala um.  Vænn og yndislegur drengur.  Ég held að hann hafi náð að finna sig á endanum.  Andri á flandri kom í heimsókn til hans er það ekki.  Það er svo sorglegt þegar fólk er lagt í einelti og jafnvel eyðilagt á líkama og sál.  Ég þekki slíka úr minni vinnu, yndislegt fólk og svo frábærlega klárt á alla lund, en hefur ekkert sjálfstraust, af því að það var rænt frá þeim í æsku.  'Eg verð alveg rosalega reið þegar ég uppgötva svona.  Þess vegna hef ég vaktað eins og Haukur yfir mínum dreng og við minnstu grunsemdir um eitthvað slíkt farið beint í skólastjórann.  Og á tímapunkti hætti þetta algjörlega sem betur fer.

Ég var á frábærum fundi í dag, sem ég á eftir að greina frá.  Það varð einskona vakning hjá mér, sem ég mun skýra frá síðar.  Langt síðan ég hef fundið slíkt.

[Jón Steinar Ragnarsson, 30.9.2012 kl. 20:41]

"Hjá öðrum" er lykilatriði hér.