Skortur á lýðræðislegri færni.

Það er mjög áhugavert að skoða yfirlýsingu Marsibil Sæmundardóttir vegna nýs meirihluta í Reykjavíkurborg.

sjá: http://marsibil.blog.is/blog/marsibil/

Þar segir Marsibil m.a.

 ,,Það var ekki á dagskrá hjá mér í síðustu viku að hætta í Framsóknarflokknum né að hætta í pólitík. "

Síðar segir Marsibil

,,Ég ítreka að ég mun ekki stunda tækifærismennsku og fella meirihlutann komi til þess að  Óskar Bergsson forfallist tímabundið. Slík tækifærismennska þjónar ekki hagsmunum borgarbúa.

Stjórnmálamenn sem eru í miðjuflokkunum hljóta oft að vilja annað hvort samstarf síns flokks við vinstri vænginn eða hægri vanginn. Þeir sem vilja bara annað og ekkert annað en það sem þeir frekar vilja, eru ,,veikir hlekkir" í sínum flokki. Í stjórnmálum og lýðræðinu almennt þarf fólk að vinna að málamiðlunum. Gefa eftir til þess að þeirra lykilmál komist fram. Það er aldrei hægt að fá ,,allan pakkann" í samstarfi. Ef allir eru alltaf sammála í hóp, eru annað hvort mörgum ofaukið, eða það vantar styrkleika í hópinn.

Ef það var ekki á dagskrá hjá Marsibil að segja sig úr Framsóknarflokknum fyrir viku, þá þýðir það væntanlega að stefna Framsóknarflokksins hentaði Marsibil. Það að henni hugsnist betur að fara í samstarf við Tjarnarkvartettinn, þarf ekki að þýða úrsögn úr flokknum. Með því að segja að hún ætli ekki að fella núverandi meirihluta gerir úrsögn hennar nær óskiljanlega. Lýsir fyrst og fremst pólitískum veikleika. Á sínum tíma fór Alþýðuflokkurinn gamli mjög langt til hægri, Jóhanna Sigurðardóttir hefur verið þekkt fyrir að vera vinstra megnin við miðju, var í minnihluta í sínum flokki. Á stundum kunni hún illa að meðhöndla þá stöðu, en til lengri tíma hefur hún gert það mjög vel og hefur haft mikil áhrif í íslenskri pólitík. "Hennar tími kom, og er" þrátt fyrir að hún hafi ekki verið flokksformaður.

Í Framsóknarflokknum virðast menn hafa átt mjög erfitt með að vinna með lýðræðið, sérstaklega Reykjavíkurarmur flokksins. Þar hefur að sögn jafnvel verið unnið með hnífasettum, ef menn eru ekki sammála. Einn góður vinur minn bað mig eitt sinn að koma með sér á fund hjá Framsóknarflokknum. Fundurinn var haldinn á Grand Hótel. Sem oftar höfðu verið íllvígar deilur innan flokksins í Reykjavík. Þá stendur upp ungur maður Björn Ingi Hrafnsson og segir eitthvað á þá leið að Framsóknarmenn eigi ekki að vera með margar skoðanir á málum. Menn þyrftu að koma ser saman um eina skoðun á hverju máli og halda sér a.m.k. opinberlega við hana. Hjöðin hélt varla vatni yfir boðskapnum. Allir saman. Kaupfélagshugsunin. Þar sem ég var þá að kynna mér sögu þeirra Hitlers og Stalín fannst mér lítið til koma. Þetta var allt önnur hugsun en hjá mörgum góðum Framsóknarmönnum af landsbyggðinni. Sem sagt, ef Framsóknarmenn hafa ekki getu og þroska til þess að vinna með lýðræðið í Reykjavík,þá er bara að afnema það!

Afsögn Marsibil Sæmundardóttur sýnir í hnotskurn þennan veikleika. Annað hvort fyllilega með, eða á móti. Hún þyrfit að komast á gott félagsmálanámskeið. Hún fær þó plús fyrir seinni yfirlýsingu sína að hún ætli sér ekki að fella meirihlutann.

 

 

Endalok átaka

Athugasemdir

[Magnús Helgi Björgvinsson, 19.8.2008 kl. 08:35]

Þú ert kannski ekki alveg að skylja hana. Hún er með úrsögn sinni að mótmæla því að menn stundi þennan leik að hlaupa til þegar vandamál koma upp og kaupa menn úr öðrum flokkum til fylgis við sig og fella meirihluta þvers og kruss. T.d. þegar menn kaupa Ólaf út úr Tjarnakvartetinum með málefnasamning sem þeir augljóslega ætla ekki að standa við. Svo nokkrum mánuðum seinna kasta þeir F listanum og taka inn B listan sem var búin að gefa yfirlýsingu að svona klækjastjórnmálum tæki hann ekki þátt í. Og hafði lýs því í raun að eina meirihluta samstarf sem B lisinn yrði með í væri Tjarnakvartetinn.

Þessu var Marsibill að mótmæla. Hún sættir sig ekki við að Sjálfstæðisflokk sé leyft að klúðra fyrsta meirihluta með því að valta yfir framsókn, Og síðan með klækjum að eyðileggja næsta. Og kalla svo til framsókn aftur sem gat ekki unnið með þeim fyrir rúmu ári.

[Sigurður Þorsteinsson, 19.8.2008 kl. 09:43]

Sæll Magnús Helgi

Þú verður að lesa greinina aftur, þetta hefur ekkert með Ólaf, Tjarnarkvartettinn eða öndina á tjörninni að gera. Ef við erum pólitík, þá ætla ég rétt að vona að menn innan flokka geti verið ósammála um mál. Þroskaðir einstaklingar yfirgefa flokka þegar þeir eru ósáttir með hugmyndafræði þeirra, eða framkvæmd á þeirri hugmyndafræði. Alveg án tillits til þess hvort ég hefði frekar viljað hafa Tjarnarkvartettinn eða núverandi meirihluta, þá er ákvörðun Marsibil vanhugsuð. Þ.e.a.s. ef hún er sátt við stefnu Framsóknarflokksins almennt og styður hana, þá er úrsögn hennar órökrétt.

Ég þykist hins vegar vita að það sem ég kalla ,,pólitískar bullur", sem eru til í öllum flokkum, láti í sér heyra og hafi allt aðrar meiningar um dæmið. Þær styrkja ekki lýðræðið, bær bulla bara.