Þau okkar sem eru komin á miðjan aldur þekkja að það þótti eðlilegt að stór hluti ungs fólks eignaðist eigið húsnæði. Það var oft ekki auðvelt, en einhvern veginn tókst það hjá mörgu ungu fólki. Nú þarf ungt fólk að hafa ofurtekjur, eða eiga mjög vel stæða foreldra ef það ætlar að eignast húsnæði. Er þetta það samfélag sem við viljum? 

Viðskiptaráð gagnrýnir Borgaryfirvöld fyrir að borga niður húsnæði fyrir suma, en aðra ekki. Gefa útvöldum fyrirtækjum lóðir, og bjóða síðan fasteignafélögum ASÍ og BSRB lóðir á mjög góðum kjörum. Finnbjörn Hermannsson forseti ASÍ mótmælir Viðskiptaráði harkalega. 

Hann bendir réttilega á að sú staða sem nýbyggingar og húsnæðismál í Reykjavík stafi af stefnu Reykjavíkurborgar. 

Sú stefna var lengi að sveitarfélögin leituðust við að bjóða upp á ódýrar lóðir, þannig að m.a. ungt fólk gæti komið sér húsnæði á viðráðanlegu verði. Það hefði meira að segja verið hægt að gera miklu betur. Stefna Reykjavíkurborgar hækkar húsnæðisverð úr umtalsvert, og sem jafnframt hækkar leiguverð. Þá er umgjörðin þannig að verið er að byggja of stórar lúxusíbúðir, þegar markaðurinn klallar á annað. Verið er að setja óhenntug ákvæði og innviðagjöld eru upp í hæstu hæðum. Hef áður skrifað að þessi stefna sé aðför að ungu fólki og þeim sem minna mega sín. Þessi stefna hefur síðan áhrif á markaðinn í heild. 

Sveitarfélögin nota nýbyggingar til þess að rétta af rekstur sveitafélaganna. Unga fólkið á að borga. 

Í síðustu kjarasamningum var leitast við að semja um hógværar hækkanir, m.a. til þess að ná verðbólgunni niður. Hugmyndasmiðurinn á bak við þá stefnu var Vilhjálmur Birgisson formaður Starfsgreinasambandsins. Ríkið, almenningur og fjölmörg fyrirtæki tóku þátt í þeirri vegferð. Það gerðu sveitarfélögin ekki. Það er og var jafn mikilvægt að sveitarfélögin sýni aðhald, rétt eins og ríkið. Um þá stefnu verður nú að ná sátt. Allir aðilar málsins verða að vera samstíga þeim Vilhjálmi Birgissyni og Finnbirni Hermannssyni. Fyrir almenning i landinu og Ísland. 

Sjálfboðaliðsstarf á Íslandi gerir Ísland að betra landi. Íþrótta og ungmennafélögin, slysavarnarfélögin með Landsbjörg, kvenfélögin, Oddfellow, Kíwanis, Rotary og fleiri félög Starf þessara félaga koma svo mörgu góðu áleiðis að án þeirra værum við fátækari og verri þjóð. Það hvort hluti þeirra innan þessara félaga taka laun sem verktakar eða launamenn skiptir afar litlu máli í stóra samhenginu. Ef til þarf verður að breyta lögunum. Skora á alþingismenn og ríkisstjórn að ganga í verkið. Sjálfboðaliðsvinna þessara félaga er ómetanleg. Þessi staða félaga sem vinna í almannaþágu er óásættanleg nú, en hún var það líka í tíð síðustu ríkisstjórnar. Bæði stjórn og stjórnarandstaða ættu þess vegna að taka sig saman og breyta lögunum. 

Held að við Íslendingar tökum yfirleitt vel á móti gestum. Sumir listamenn sem koma hér eru kallaðir Íslandsvinir í fjölda ára eftir heimsóknina, nokkuð sem má gjarnan endurskoða. Svo tökum við á móti flóttafólki, og þar höfum við verið með ,,sérreglur" sem auðvelda hópum að koma hingað. Yfirleitt er þetta fólk kurteist og heldur sér innan laganna. Einn hópur hefur hins vegar skorið sig úr, með ofbeldi og leiðindi. Fólk frá Palestínu og stuðningslið þeirra. Í gær fór fram landsleikur í handbolta kvenna, við Ísrael. Þá er þetta lið með læti og yfirgagn. Lemur hurðir og er með ofstopa. Er ástæðan fyrir því að íslenskir áhorfendur fengu ekki að horfa á leikinn í íþróttahúsinu? Treystir lögreglan sér ekki að halda aga á þessum hóp? Ef lögreglan treystir sér ekki, verður þá ekki að kalla út varalið úr hópi Íslendinga? Það á ekki að gilda neinar sérreglur fyrir þetta Palestínulið hvernig það má hegða sér! 

Vilhjálmur Birgisson formaður Starfsgreinasambandsins lagði til samstöðu í verkalýðshreyfingunni fyrir síðustu kjarasamninga að ná bættum kjörum með því að lækka vexti og verðbólgu í þjóðfélaginu. Til þess að þetta næðist kom ríkisstjórnin með ,,pakka" sem gerðu samningana enn hagstæðari fyrir launþega. Þessir samningar voru ekki gallalausir. Þannig tóku ekki allir aðilar í verkalýðshreyfingunni þátt í þeim sem hefði verið betra, og hitt er að ekki er endalaust að hækka þá lægst launuðu umfram aðra. Ástæðan er sú að þá hættir menntun smá saman að skipta máli. Þá hefði verið æskilegra að sveitarfélögin kæmu með öflugri hætti inn í þessa samninga, t.d. með því að taka á hækkunum á lóðum og kostanaði við þá sem standa í byggingu húsnæðis. Þá koma kennarar fram og vilja fá meira en aðrir. Kostnaður við skóla hérlendis er hærri en víðast hvar t.d. í Evrópu, og það sem  verra er árangur í skólakerfinu er afleitur. Kem sjálfur úr fjölskyldu þar sem faðir minn var kennari og síðar skólastjóri. Þá voru kennarar vel launaðir, meginþorri þeirra karlmenn. Svo fóru að koma inn í greinina konur sem höfðu eiginmenn sem fyrirvinnu. Þeim þótti mörgu óþægilegt að vinna fullan vinnudag í skólanum og vildu bara vinna hluta vinnunnar heima. Þetta varð krafa kennara. Árangurinn fór niður. Man umræðuna með þessari þróun munu laun að sjálfstöðu lækka í takt við vinnuframlag. Þessi skerðing á vinnuframlagi hefur verið stór hluti af baráttu kennara í gegnum tíðina. Þetta endar sjálfsagt með því að kennarar fái full laun fyrir ekkert vinnuframlag! Svo er settar hindranir fólk með góða menntun og reynslu, fær ekki vinnu sem kennarar því þá kemur hindrunin kennslu og uppeldisfræði. Í leikskóla þarf fimm ára háskólanám til þess að vera leikskólakennari. Þetta er galið. Það er mikil eftirspurn eftir iðnaðarmönnum og að sjálfsögðu á skólakerfið að mæta þeirri þörf að geta skólað iðnaðarmenn, sem það getur ekki. Af hverju í ósköpunum á almennur kennari að hafa hærri laun en iðnaðarmenn? Auðvitað þurfum við að taka þessa verkalýðsbaráttu og fara í mat á störfum launþega. Miðað við það mat hefðu kennarar ekki átt að fá neina fyrirframgreiðslu fyrir launahækkun, heldur skerðingu fyrir launalækkun í framtíðinni. Þeir sem nenna ekki að vinna eiga ekki að fá viðbótargreiðslu. Letidýrin sem skrá sig veika í tíma og ótíma á að taka af launaskrá. Það er kominn tími að kennarar fari að bera samfélagslega ábyrgð. 

Þá hefur Arnar Gunnlaugsson valið sinn fyrsta landsliðshóp í knattspyrnu  karla. Sumt rökrétt og annað gagnrýnisvert. Aron Gunnarsson hefur á undanförnum árum verið mjög mikilvægur fyrir liðið karakterlega séð, en getulega er hann farinn að dala talsvert og hefur lítið spilað. Því miður er hans tími liðinn. Annar leikmaður sem hefur hreinlega verið að spila illa fyrir landsliðið er Jón Dagur Þorsteinsson og spilar líka lítið með sínu liði. Það er áberandi hversu illa hann stendur sig varnarlega með landliðinu. Nánast farþegi varnarlega. Þórir Jóhann Helgason kemur óvænt inn, en hann stóð sig vel á sínum tíma. Hefði hiklaust valið Höskuld Gunnlaugsson inn sem varnartengilið í landsliðið að þessu sinni, besti leikmaður úrvalsdeildar á síðasta ári. Þá finnst mér vanta skallamann í framarlega á völlinn. Þegar spilum við lið sem halda boltanum betur en við, og við þurfum t.d. að hreinsa í vörn frammávið þá vinna Orri og Andri Lucas fáa af þeim boltum, ólíkt t.d. Kolbeini Sigþórssyni hér áður fyrr. Hann vann marga slíka bolta og gat komið boltanum á samherja á meðan liðið var að færa sig framar. Þetta gefur líka möguleika á að breyta um stíl í sóknarleiknum ef með þarf. Willum getur sannarlega skilað því hlutverki, auk þess að vera líka mjög vel spilandi. Var lengi að vona að Emil Atlason fengi einhver tækifæri. Þó Gylfi sé ekki valinn að þessu sinni er það mitt mat að hans tími sé ekki liðinn. Það sýndi hann þegar hann kom inná í síðustu leikjum.  Er ósammála Arnari varðandi val á fyrirliða, þar hefði Höskuldur Gunnlaugsson verið sterkara útspil. Leikmaður með reynslu, mikla greind og þroska. Eiginleikar sem Aron Gunnarsson skilaði landsliðinu hér áður.