Leiðtogahugsun á Alþingi?

Á tímabili kepptust menn að tala skuldir ríkissjóðs upp. Þeim mun hærri þeim mun meiri krassandi var málflutningurinn. Svo kom Tryggvi Þór Herbertsson og hélt því fram að nettóskuldir þjóðarbúsins væru rétt rúmlega 400 milljarða. Fyrir marga var þetta léttir. Fyrir aðra vour þetta mikil vonbrigði þar sem þeir vildu að skuldirnar væru sem mestar. Þessar skuldir eru nú svo sem alveg nógu miklar, og ekki minnka þær með hallarekstri ríkissjóðs. Hitt er sínu alvarlegra að svo mjög hefur hægst á hjólum atvinnulífsins að ef svo fer sem horfir, gætu tekjur ríkissjóðs af launatekjum og hagnaði fyrirtækja hrunið. Því er mikilvægt að koma bönkunum aftur í gang, auk þess að grípa til víðtækra aðgerða til aðstoðar atvinnulífinu.

Össur Skarphéðinsson kom einnig með ánægjulegt innlegg sem færði þjóðinni aukna von, er hann upplýsti um olíutækifærin á Drekasvæðnu. Kolbrún Halldórsdóttir klúðraði stæti sínu á þingi þegar hún dró úr vilja VG til þess að nýta þessa auðlind.

Atli Gíslason kom með innlegg inn í stjórnarviðræðurnar, sem nánast voru formsatriði að klára, að setja ætti á stofn þjóðstjórn undir stjórn Steingríms Sigfússonar. Margir tóku þessu innleggi sem tilraun til þess að skapa VG betri stöðu í viðræðum flokkanna. Það er mitt mat að það hafi ekki verið hugsun Atla Gíslasonar, heldur það að hann geri sér e.t.v. betur grein fyrir þeirri erfiðu stöðu sem við nú þurfum að takast á við. Það er vissulega réttmæt gagnrýni á fyrrum stjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar að þjóðstjórn hefði að öllum líkindum verið besta leiðin fyrir þjóðina við bankahrunið. Þá var ekki næg leiðtogasýn til staðar. Þörfin er ekki síðri nú og leiðtogasýnin heldur ekki til staðar nú.

Á þingi eru hins vegar nú margir aðilar sem gætu tekið á þeim málum sem þjóðin stedur frammi fyrir. Spurningin hvort við munum hundsa þá þekkingu og ríghalda í völdin og vanmáttarkenndina, eða vinna okkur saman úr vandanum.  

Færa á eignir á móti skuldum ríkisins

Erum við öll jöfn?

Þegar kjósendur flokks eru óánægðir með frammistöðu einhvers frambjóðanda eiga þeir rétt á að strika nafn hans út. Í þessu tilfelli Guðlaugs Þórs Þórðarsonar, sem væntalega færist niður um eitt sæti. Ekki er ólíklegt að prófkjör í þeirri mynd sem nú tíðkast munu án efa heyra sögunni til, og t.d. rafrænt val taka við. Ég sé fyrir mér að hægt sé að benda á ákveðna einstaklinga eða þeir bjóði sig fram, og kynning á mögulegum frambjóðendum fari síðan fram  t.d.á  netinu.

Á sama hátt og útstrikanir á Guðlaugi Þór og Árna Johnsen, sem báðir færðust niður um sæti, voru útstrikanir á Helga Hörvar og Steinunni Valdísi Óskarsdóttur ekki það miklar að þau færðust niður um sæti. Ég upplifði að þetta styrkjamál færi mjög fyrir brjóstið á Samfylkingarfólki, a.m.k. mjög mörgum þeirra sem voru á blogginu. Eru fáar útstrikanir þeirra á eigin flokksfólki vegna þess að kjósendur Samfylkingarinnar voru búnir að fá nóg af þessu styrkjamáli? Þótti þeim ekkert tiltökumál að þeirra fólk tæki við háum styrkjum? Þóttu styrkirnir ekki nógu háir? Eða er umburðarlyndi Samfylkingarinnar fyrir yfirsjónum samherja meiri en mótherja.

Sjálfstæðisflokkur í RS með yfir 2000 útstrikanir

Lausnin fundin

 Þráinn Bertelsson er kominn á þing. Hann  kemur ekki auga á siðferðisbrestinn sem er í því að þiggja bæði heiðurslaun frá Alþingi fyrir skriftir og vera á fullum launum sem þingmaður. Þráinn neitar hann að gefa heiðurslaunin eftir  og fékk talsvert af útstrikunum fyrir. Borgarahreyfingin sem er víst komin fram sem afsprengi búsáhaldabyltingarinnar, getur ekki samþykkt þá tvöfelndi sem fellst í að vera á töföldum launum, hjá ríkinu. Nú ætlar Þráinn að leita til sér skynsamari manna og fær eflaust þá ráðgjöf að afþakka heiðurslaunin tímabundið.  Á meðan Þráinn er á þingi, þá tekur Davíð við að skrifa. Jóhanna fær þá tækifæriti til þess að slá Davíð til heiðurslaunariddara. Þegar allt er komið í hnút, kemur gamli góði Davíð og bjargar málunum.

Davíð segist ætla að skrifa smásögur og planta trjám

Á morgun

Samfylking og VG smellpassa saman að þessu sinni. Vinstri armur Samfylkingarinnar með Jóhönnu Sigurðardóttur hefur náð völdum og sá armur er ef eitthvað er vinstra megin við VG. Síðan kemur þessi ESB trú samfylkingarinnar sem hefur breiðst út meðal flokksmanna eins og svínaflensa og í samstarfinu við VG munu þau smitast líka ofurhratt. Samblandan er eins og uppáklædd frú í sínu fínasta pússi, með kókosbollu á höfðinu. Deilurnar munu fyrst koma fram þegar flokksmenn komast að því að þeir ráði ekki við efnahagsmálin, þá munu þeir taka til fótanna bendandi á samstarfsflokkinn og einhverja aðra sem sökudólga.

Ekki víst að langt sé í land