Hvalir, fólk og svín.

 

Var staddur út í Nurberg eins og oft áður, en þar býr fólk eiginkonu minnar, og þar býr reyndar dóttir mín líka. Á torginu við St Lorenz kirkjuna voru matar tjöld eins og alltaf, en ég var á leiðinni til Thalia bókabúðarinnar sem er þarna rétt hjá við Karolinenstraße gengur maður fram hjá tjöldum sem eru með kynningar á ýmiss konar málefnum. Að þessu sinni var hópur ungs fólks flest rétt um tvítugt, en svo var með þeim maður um fimmtugt. Ungur maður rétti mér bækling og spurði viltu láta banna hvalveiðar. Ég svaraði því til að ég væri ekki viss. Það kallaði á að að mér komu þrír til þess að sannfæra mig. Ég sagðist vera frá Íslandi, þar sem einhverjar hvalveiðar væru stundaðar. Ég var sá eini sem hafði stoppað til þess að ræða við þetta unga fólk og allt í einu var staðan sjö á móti einum. Einn af þeim gramsaði í gögnum og náði í myndir af hvalveiðum í Færeyjum. Svona gerið þið. Nei, sagði ég og þessi mynd er ekki frá Íslandi heldur frá Færeyjum. Þið drepið hvalina svona, og myndin sýndi blóðlitaðan sjóinn. Nei sagði ég það gerum við ekki. Því meira sem þau töluðu, þeim mun meira áttaði ég mig á því að þau vissu afar lítið um hvernig hvalveiðar væru stundaðar. Röksemdarfærslan var öll á tilfinningasviðinu. Minntist þegar ég var Maóisti í menntaskóla, sú helgun var líka byggð á afar litlum upplýsingum og eflaust röngum. Þegar þrýstingurinn jókst á að ég fordæmdi hvalveiðar snéri ég við blaðinu. Ok sagði ég, kaupi þetta ef þið hjálpið mér í minni baráttu í Þýskalandi. Þau hlustuðu. Jú dætur mínar fengu peningabauka frá þýsku sparisjóðunum, svín. Þær elska svín. Bóndi sem býr rétt hjá okkur er með nokkur svín  og dætur mínar elska þessi dýr. Þau eru svo skynsöm, svo falleg og síðan eru þau í hættu vegna græðgi mannanna. Þau hlustuðu af athygli. Sagði þeim frá því þegar yngri dóttir mín spurði mig með skelfingu drepur fólkið fallegu svínin. Já og borðar þau. Nei, pabbi. Ég útskýrði baráttu mína við myndum banna að drepa svínin í Þýskalandi og hleypa þeim út úr stíunum. Frelsum svínin. Leyfum þeim að ganga um göturnar og á gangstéttunum. Þetta varð mjög vandræðalegt. Ung stúlka úr hópnum sagði við mig að hún væri á móti öllu drápi á dýrum, líka fiskum. Þetta er alltaf spurningin um val. Val á því sem skiptir máli. Eigum við að velja hagsmuni hvalanna, svínanna eða mannanna. Og í hvaða rðð. Svandís Svavarsdóttir velur hagsmuni hvalanna meira en hagsmuni verkafólksins sem missti vinnuna á Vesturlandi, vegna ákvörðunar hennar. Inga Sæland velur líka hagsmuni hvalanna ofar hagsmunum verkalýðsins. Hef ákveðið að hafa hagsmuni fólksins fyrst, og síðan dýranna hvalanna og svínanna, já og Svandísar og Ingu Sæland. Dóttir mín hefði valið svínin á undan þeim vinkonum.