Mjúk eða hörð lending?

Við erum komin í erfiða efnahagstöðu. Lánamarkaðir erlendis eru erfiðir og dýrir. Ráðist hefur á íslensku krónuna, þannig að gengið hefur hrunið. Bankarnir eru í þröngri stöðu þannig að atvinnulífið og almenningur á erfitt með að fá lánafyrirgreiðslu og ef  þá er hún dýr. Ofan á þetta eru flestir á því að Seðlabankinn hafi ekki þau stjórntæki til þess að taka á verðbólgu, sem er fyrirliggjandi m.a. í ljósi gengishrunsins.  Hvað þá? Geir Haarde hefur útilokað einhliða upptöku erlends gjaldmiðils. Upptaka Evru er ekki á dagskrá á næstunni þar sem við myndum ekki uppfylla þau skilyrði sem í Myntbandalaginu er sett. Skilaboðin frá ríkisstjórninni eru: "Við erum að skoða vandlega þær leiðir sem færar eru með Seðlabankanum. Krakkarnir myndu í þessu tilfelli segja "Come on"!!!

Hvernig í ósköpunum er verið að skoða dæmið með Seðlabankanum þar sem hann hefur ekki þau tæki sem til þarf í baráttunni? Gömlu lausnirnar duga einfaldlega ekki. Hvaða leiðir gætu verið færar?

1. Upptaka norsku krónunnar. Norðmenn hafa hag af því að Íslendingar haldi sig fyrir utan ESB, a.m.k. á meðan Noregur heldur sig þar fyrir utan. Þess vega þurfum við ekki að skríða á hnjánum í viðræðum okkar við Norðmenn. Upptaka norsku krónunnar gæti verið góður leikur hvort sem við síðar ákveðum að ganga í ESB eða ekki.

2. Þjóðarsátt um að takast á við efnahagsvandann

3. Óska eftir viðræðum við Danmörku að ganga aftur í Danaveldi.

4. Gera ekki neitt. Bíða og sjá hvort þetta lagist bara ekki að sjálfu sér.

 Mér hugnast fyrstu tveir þættirnir. Ekki liður númer þrjú þó mér þyki afar vænt um Dani og ekki gera ekki neitt, það væri versti kosturinn.