Hvert er stóra málið? - Aðlögun.

Fyrir um tveimur mánuðum sendi góður vinur minn búsettur á Norðurlöndum, mér póst og spurði mig að útskýra fyrir sér hvert væri  stóra verkefni þessarar ríkisstjórnar og hvað er það sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn ætlast til af okkur?

Ég sendi honum svar, en minnti hann á að spurningin væri mjög stór og þess vegna þyrfti að einfalda svarið sem var eitthvað á þessa leið.

Mikilvægasta verkenfið er aðlögun. Um 2004 fer að verða koma upp alvarleg skekkja í íslensku efnahagslífi. Mikil þensla án framleiðniaukningar. Í stað þess að beita þá aðhaldi er haldið á allsherjarfyllerí. Slök efnahagstjórn þar sem stjórnvöld ýta undir þensluna. Hluti af dæminu var að gengi var rangt skráð, þannig að aðstæður urðu útflutningsgreinunum óeðlilega óhagstæðar, en innflutningsgreinar hagstæðar. Þá blómstruðu greinar tengdum fjárfestingum.  Á sama tíma hefur ríkiskerfið þanist út. Það er alltaf hægt að réttlæta meiri opinbera þjónustu. Nú eru aðstæður útflutningsgreinunum óeðlilega hagstæðar og aðstaða innflutningsgreina mjög erfiðar, auk þess að fyrirtæki tengdar fjárfestingagreinum s.s. byggingarfyrirtæki eru nánast í rúst.

Aðlögunin fellst í því að skera niður í ríkiskerfinu og skapa aðstæður fyrir atvinnulífið til þess að rétta sig við, í samræmi við væntanlegt jafnvægi. Vandamálið er að þar sem vinstri stjórn er við völd, að þeir eiga erfitt með að skera niður í opinbera kerfinu. Alþjóagjaldeyrissjóðurinn fer réttilega fram á að ríkissjóður sé rekinn réttu megin við strikið um þá kröfu verður erfitt að deila, hins vegar er afskipti þeirra af málum eins og Icesave, en einnig stýrivöxtum umdeildari.

Göran Persson fyrrverandi fjármálaráðherra Svía, ráðlagði okkur að ganga strax í verk. Í stað þess fórum við fyrst í kosningar, síðan í ESB umræður og loks í Icesave. Þar með höfum við tapað mörgum dýmætum mánuðum í baráttunni. Spurningin fellst í því hvort við munum einhenda okkur í aðlögunina eða hvort menn gefast upp? Það kemur í ljós á komandi mánuðum.  

Upplausn hér verði Icesavelögum hafnað