Næsti klassi fyrir neðan.

Þessi leikur náði aldrei gæðum síðasta leiks við Norðmenn. Sá leikur var afar góður, spennandi og með góða punkta. Það var gaman að sjá Veigar í landsliðinu að nýju, þó að hann hafi ekki sýnt sína bestu takta. Garðar var duglegur, skoraði gott mark, en nýtti illa góð færi. Emil olli mér nokkrum vonbrigðum. Mér finnst alltaf eins og það vanti örlítinn neista hjá honum. Aðalgalli leiksins var hversu illa miðjumennirnir hreyfðu sig án bolta. Þetta á sérstaklega við Stefán Gíslason. Þetta á reyndar við liðið í heild og það skiptir miklu máli þegar við erum betri aðilinn. Það er ekki nóg að gefa boltann á samherja, hreyfingarnar skipta öllu máli. Kristján Sigurðsson er toppspilari, og reyndar var vörnin öll góð í þessum leik ásamt Gunnleifi markverði.

Þrír leikmenn komu inná í lokin, og hefðu þeir mátt koma fyrr inná. Björgúlfur Takafúsa, var duglegur þann tíma sem hann hafði svo og Davíð Þór, en það er of seint að koma inná þegar 10 mín eru eftir. Í vináttuleik ættu menn að gefa a.m.k. 20 mínútur. Þó að þessi leikur hafi ekki verið spennandi þá eru landsliðsþjálfarnir á réttri leið.

Öruggur íslenskur sigur