Samfylkingin klofnar í Bjarta framtíð og Þjóðvaka.

Ágreiningur milli Jóns Baldvins og Jóhönnu Sigurðardóttur snérist ekki aðeins um persónulegt hatur, heldur líka staðsetningu í pólitík. Jón Baldvin var hægri sinnaður jafnaðarmaður, en Jóhanna verkalýðssinni, sósíalisti. Þetta fer afar illa saman í flokki, sérstaklega þegar hæfileikann til að vinna saman með málamiðlunum og lagni er ekki fyrir að fara. Því stofnaði Jóhanna Þjóðvaka sem lagðist af þar sem eftirspurn eftir því afli var ekki til staðar hjá þjóðinni.

Í hatrömmu uppgjöri við Jón Baldvin sagði Jóhanna, ,,minn tími mun koma", en þrátt fyrir að hún snéri aftur úr Þjóðvaka, var engin eftirspurn eftir henni hjá Samfylkingunni í formannssætið. Það var aðeins eftir veikindi Ingibjargar og hrunið að Jóhanna fékk tækifærið sem hún nýtti þannig að stuðningsmenn Jóns Baldvins segja nú: ,, Nú sjáið þið, við höfðum rétt fyrir okkur".

Það kom mörgum á óvart þegar Guðmundur Steingrímsson, sonur fyrrum formann Framsóknarflokksins gekk í Samfylkinguna. Hann skrifaði : ,,Hið opinbera á að skapa sem best skilyrði þannig að hið frjálsa og fjölbreytta framtak einstaklinga og samtaka þeirra fái notið sín. Fókusinn á að vera á það".  Þetta passar ekki við viðhorf Jóhönnu, og Guðmundur bauð sig næst fram fyrir Framsóknarflokkinn. Þar passaði hann ekki sem ESB sinni og þá var aðeins ein leið eftir þ.e. hætta eða stofna nýtt stjórnmálaafl. Afl sem tæki til sín gamla Alþýðuflokkinn og ESB sinna úr Framsókn og Sjálfstæðisflokki. 

Guðmundur Steingrímsson hefði aldrei getað orðið formaður Samfylkingarinnar. Sagan hefði verið á móti honum. Átökin innan Samfylkingarinnar eru að harðna. Baráttan snýst um að vera sósíalistaflokkur Þjóðvaka, eða verða jafnaðarmannaflokkur. Miklar líkur eru á að þjóðvaki verði ofaná, og þá mun stór hluti stuðningsmanna Árna Páls ganga til liðs við Bjarta framtíð. Þannig er sonur Steingríms Hermannssonar orðinn formaður Alþýðuflokksins, reyndar undir öðru nafni. 

Það sem eftir verður úr Samfylkingunni, er þá orðið harla líðið Sam...., bara Þjóð... og þegar komnar sterkar raddir um að sameinast þá VG. Nafnið er komið á borðið Þjóðfylkingin, og merkið krepptur hnefi. 

Utanríkismálanefnd setur hag Íslands í forsæti

Það eru að sjálfsögðu stórmerk pólitísk tíðindi að meirihluti Utanríkismálanefndar Alþingis, samþykki tillögu um frestun umsóknarferlis um ESB aðild.  Nefndin vill að efnt sé til þjóðaratkvæðagreiðslu um framhald umsóknarinnar.

Það merkilega er að þingsályktun um þetta efni, gæti verið samþykkt á Alþingi, slíkt er máttleysi ríkisstjórnarinnar.  Fyrir ríkisstjórnina er einnig mjög erfitt að verjast rökum um þjóðaratkvæði, eins og hún hefur talað um samráð við þjóðina og aukið beint lýðræði.  Málið hentar einnig vel í þjóðaratkvæðagreiðslu, er bein já eða nei spurning.  Ekkert er heldur því til fyrirstöðu að keyra í gegn slíka kosningu t.d. í mars n.k. eða fyrir alþingiskosningar.  Það er fingurbrjótur að ætla að hafa slíka kosningu samhliða alþingskosningum í lok apríl.  Þær kosningar verða að snúast um næstu framtíð lands og þjóðar, þar sem mörg stórmál þarf að ræða.  ESB er þar ekki lausn og myndi aðeins drepa á dreif nauðsynlegri umræðu.  Væri ESB málið afgreitt fyrir alþingiskosningar, yrði öll umræða miklu einfaldari.  Ekki blandast mér hugur um hver yrði niðurstaða þessarar  þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Utanríkismálanefnd hefur tekið forystu sem ekki er vanþörf á í því moldviðri sem ríkir. Skilaboð hennar eru, tökum skref sem við ráðum við, það er ekki hægt að hafa allt undir í einu. Árangur slíkra vinnubragða er ringulreið, eins og dæmin sanna og þjóðin er nú að upplifa.

Kusk á Þingi

Stjórnarandstaðan hefur tekið sitjandi ríkisstjórn í gíslingu. Það er að sjálfsögðu gert til að hún geri ekki af sér fleiri skammarstrik og óhæfu. Fyrir alla sanngjarna menn er þessi gísling þjóðþrifamál.  Ríkisstjórnin hefur einnig lent í þeirri óbærilegu stöðu, að korteri fyrir kosningar, ætlar hún að keyra í gegn langan lista af mjög umdeildum málum.

Þingmenn stjórnarinnar, sem hafa verið að ganga í gegnum forval/prófkjör í flokkum sínum, og hyggjast í framhaldi heyja kosningabaráttu, eru vægt til orða tekið lafhræddir við þessi mál og möguleika sína á endurkjöri.  Í flýti og ótta var loforðapakki settur á flot, fjármagnaður með „ lofti „ Forval og prófkjör hafa tengt stjórnarþingmenn við grasrótina og þaðan hafa þeir fengið skelfileg skilaboð.  Öll „ góðu loforð ríkistjórnarinnar „ eru nú millusteinn um háls þessa fólks.  Þeir skynsömustu í hópnum hafa einfaldlega farið, hætt og sumum hefur verið fórnað í forvali/prófkjörum.  ASÍ, sem lengi hefur haft sterk tengsl við stjórnarflokkana, hefur fengið nóg, og segir hið forkveðna, bragð er að þá barnið finnur.

Landið er stjórnlaust, það hlýtur öllum að vera ljóst.  Best hefði verið að flýta kosningum, en það er heldur ekki auðvelt.  Það getur ekki talist áhugavert að taka við því búi sem ríkisstjórnin skilur eftir sig.  Minnir þetta óneitanlega á frægt kúabú ( að endemum ) þar sem kýrnar vaða flórinn í mitt læri, af drullu og skít.

Yndislegt óhlutdrægt Silfur Egils

Silfur Egils hefur verið gagnrýnt undandarna mánuði fyrir hlutdregni. í umræðum dagsins voru Ingimar Karl Haraldsson frambjóðandi VG, sem eftir hlustun get ég flokkað sem öfgamann. Þórhildi Þorleifsdóttur sem ég hef haft dálæti á í gegnum tíðina, en er nú orðin eins og Valgerður Bjarnadóttir gömul kona sem lítið hefur fram að færa, og síðan Andrea Jóhanna Ólafsdóttir. Hlutföllin í pólitíkinni samkvæmt pólitíkinni er að þeir sem hafa 60% fylgi hafa einn fulltrúa og þeir sem eru fylgandi Agli Helgasyni og sjónarflokkunum hafa 3 fulltrúa. Eitt fyrsta verkefni nýrrar ríkisstjórnar er að koma Agli Helgasyni á atvinnuleysisskrá.

Ekki það að Egill hefur unnið að mörgu leiti ágætt starf, en tími hans er kominn, og hann veit það sjálfur og spilar hlutverk sitt í samræmi við það. 

Sigurvegari umræðanna var Eyþór Aralds. Ég dáðist að því hvernig hann hélt rósemi sinni í því bulli sem fyrir þjóðina var boðið upp á. Það þarf ákveðna undirmálshugsun að ná frammistöu Egilsl Helgasonar sem næði ekki einni stjörnu, sem hann sjálfur er sjálfsagt yfir sig ánægður með. 

Þrjú hjól undir bílnum

Þessi ríkisstjórn fékk sannarlega stuðning í byrjun tímabilsins, enda ekki vanþörf á. Hennar beið mikil og erfið verkefni. Á slíkum tímum blómstara miklir leiðtogar. Margt féll með ríkisstjórninni, hátt fisverð, makríllinn, stækkun á álverinu í Straumsvík og stóraukinn ferðamannastraumur. Það var bara leiðtogastjórnunina sem vantaði. Ef frá er talinn vel heppnaður þjóðfundur þá hefur æði margt klúðrast. Uppgjör með Landsdómi, var eitthvað sem heiðvirkt fólk skammast sín fyrir. Icesavesamningarnir urðu eitt allsherjar klúður, svo og stjórnarskrármálið. Já svo er það ESB. Ríkisstjórnin fundaði með heimamönnum, á Suðurnesjum, fyrir austan, norðan vestan og sunnan. Alls staðar var lofað þúsundum starfa. Svo kemur Hagstofan og segir að það hafa bara alls ekki komið nein störf, heldur hafi störum fækkað.

Þá fara að koma brestir í krukkuna. Hjólabúnaðurinn á skrjóðnum fer að gefa sig. Úr stjórnarliðinu kvarnast þar til kemur að því að óánægðir stjórnarliðar geta stoppað öll mál. Heilbrigðisráðherra ætlar að lauma launahækkun til forstjóra Landspítalans upp á 500 þúsund á mánuði á sama tíma og allir aðrir þurfa að herða sultarólina. Þar er allt sprungið. Verkföll og uppsagnir framundan. ASÍ gefst upp.  Ekkert traust lengur og háskólasamfélagið hafnar stjórnarskrárfrumvarpinu. 

Skrjóðurinn er fastur, eitt hjólið er farið og hin eri á sömu leið.

Ekkert til okkar að sækja

Bankamál

Aðskilnaður viðskiptabanka og fjárfestingabanka er löngu tímabær aðgerð. Hún er reyndar hluti af þeirri hugmyndalegu breytingu sem þarf að fara fram á bankakerfi, landa og heimsins. Í þeim efnum höfum við einfaldlega tínt áttum.  Við erum alin upp við þá ímynd banka, að banki sé traustur, hann á að vera andstæða, áhættu og áhættusækni.  Til að hnykkja á þessari ímynd eru bankar, traustar byggingar með stórum geymsluhvelfingum. Okkur voru sýndar stórar og þungar hurðir, sem lokuð þessum hvelfingum, og geymdu peningana okkar og verðmæti.  Bankamenn voru traustvekjandi vel klætt fólk, fólk sem bauð af sér trúnað og traust. Þannig vildum við hafa umgerðina um peningana okkar.  Þú lagðir peningana þína í bankann, hann sá um allar greiðslur, þú gast fengið lán þegar þú þurftir.   Þú byggðir upp þitt traust í bankanum, sem allir liti á sem verðmæti, bankinn treysti þér og þú treystir bankanum.  Bankinn sá einnig um fyrirtækin, fyrirtækið sem þú vannst hjá. Hvenær breyttist þetta allt saman er stóra spurningin?

 

Það er erfitt að nefna dagsetningu, en eitthvað mikið gerðist á tímabilinu 1995-2000.  Banki var ekki lengur banki, upp risu verðbréfafyrirtæki og til varð hugtakið fjármálastofnun.  Peningar urðu vara, fjárfálastofnanir buðu nú allskonar fjármálaafurðir.  Sá sem var frjóastur í slíkri framleiðslu græddi mest, kúnnarnir streymdu að, með peninga eða til að taka lán. Nýju fjármálastofnanirnar, bjuggu til flókna fjármálagerninga og voru jafnvel með þér í business.

 

Það er óþarfi að rekja þessa sögu en 2008-2009 hrundi þetta kerfi. Hreinsunarstafi er ekki lokið, það er lagt í land. Hreinsunarstafið er bæði huglægt og kerfislegt. Erfiðasti þátturinn er sá huglægi.  Sú uppstokkun sem þarf að fara fram er nefnilega svo umfangsmikil að hana verður að taka í skrefum.  Enginn veit hvað er fyrsta eða besta skrefið. Skrefin verða þó að vera í rétta átt.

 

Einn miklivægt skref er að aðskilja viðskiptabanka og fjáfestingabanka.  Hætta að fela áhættuna inni í einni stofnun, hún þarf að vera sýnileg og öllum ljós.

Úrtöluraddir segja þetta er ekki fyrsta skrefið, þetta skapar dýrara kerfi og óhagræði.  Hlustum ekki á þetta, þetta er skref í rétta átt, það er nóg fyrir mig !!

 

Vafningsmálið

Vafningsmálið hefur nú verið til meðferðar hjá dómstólum. Mál þetta hefur m.a. vakið athygli fyrir þá sök að formaður Sjálfstæðisflokksins Bjarni Benediktsson hefur verið kallaður sem vitni í málinu.

Bjarni gerði í réttinum grein fyrir sinni aðkomu að þessu máli.  Í stuttu máli var hún, að hann skrifaði undir skjöl í Glitni banka, samkvæmt umboði. Efnislega aðkoma hans að málinu var engin.

Aðkoma Bjarna hefur nú verið staðfest fyrir rétti. Hann svarar þeim spurningum sem fyrir hann eru lagðar og í réttarhaldinu er þáttur hans í málinu alveg skýr. Ekki verður þar séð að nokkuð það sem hann gerði sé saknæmt.

Í réttinum eru skrif og ávirðingar í DV um Bjarna og aðkomu hans að málinu, gerð ómerk og rakalaus.  Spuni blaðsins og æsifréttamennska um málið, fellur með braki og brestum.  Sé einhver ærleg taug til í forráðamönnum blaðsins ættu þeir að biðja Bjarna og fjölskyldu hans afsökunar á skrifum sínum. Miklar efasemdir eru að slík taug sé til. 

 

Það er einnig mikilvægt að borgarar þessa lands, láti ekki áróður og illmælgi, villa sér sýn.  Þó forystumenn stjórnmálaflokkanna verði að þola gagnrýni, verður sú gagnrýni heiðarleg, þeir eiga einnig börn og skyldmenni sem umræðan bitnar á. 

Sigurður Guðjónsson hæstaréttarlögmaður sagði í viðtali við Vísi í síðustu viku um grein á forsíðu DV: 

„Ég hef nú séð margar grófar aðdróttanir í gegnum tíðina af hálfu blaðamanna á Íslandi, en ég hef aldrei séð að maður hafi verið borinn jafn alvarlegum sökum lengi og þessi fyrirsögn gefur til kynna,"

Í máli Sigurðar G. Guðjónssonar kom fram að það sem skipti öllu máli sé það að efni allra skjalanna sé rétt og undirritun Bjarna er rétt. „Þá skiptir það ekki sköpum fyrir skjalið hvort undirskriftin sé áttundi eða ellefti,"

 

Stjórnviska Guðbjartar.

Guðbjartur Hannesson er frambjóðandi til formanns í Samfylkingarinnar    Hann gæti hafa fengið eftirfarandi símtal sem heilbrigðisráðherra:

 

,,Þetta er Björn Zoega forstjóri LHS.  Mér hefur verið boðið starf erlendis, sem fyrir mig er mjög spennandi. t.d. miklu betri laun". 

GH segir: ,,Þetta eru slæmar féttir fyrir okkur, þú hefur staðið þig alveg frábærlega.  Hvað þarf til að þú haldir áfram "? 

BZ, ég verð að fá hærri laun, það er nokkuð ljóst. 

GH ég skal skoða þetta og tala við þig. 

Daginn eftir tala GH við BZ, ef ég hækka laun þín um kr. 500.000, -  á mánuði ertu þá sáttur. Já done deal segir BZ.  Þegar GH kynnir þessa lausn verður allt brjálað, enda hugmyndin arfavitlaus. 

Næsta samtal GH við BZ er, ég kem þessu ekki í gagn, við verðum að draga þetta til baka. Sorry.

 

Þetta klúður GH og skortur á stjórnvisku, hefur eyðilagt BZ.  Hann átti einn að fá launahækkun af því að hann var svo góður stjórnandi, engir peningar fyrir hjúkrunarfræðinga.  BZ er svikari við sitt fólk, hann átti að fá, en það ekki.  Hann deilir ekki lengur kjörum með þeim og vinnuálagi, hann hugsar bara um sinn rass, er myndin sem dregin er upp.

Þessi frábæri stjórnandi hefur verið eyðilagður.  Fyrir hann er best að hætta strax. Hann getur þakkað HG fyrir hans brilljant lausn, klúður á sínum málum. Erfitt er að sjá að forstjóri Landspítalans geti fengið starfsmenn Landspítalans til að sætta sig við lág laun. Hjúkrunarfræðingar hafa hafið baráttuna og aðrar stéttir spítalans munu sigla í kjölfarið. 

Stórlega má efast um stjórnvisku Guðbjartar.  Verði hann formaður Samfylkingar, þurfa aðrir ekki að óttast þennan flokk, nema þá að einhver vildi vinna með þeim.

Spennandi þrír nýjir þingmenn úr Reykjavík

Því miður eru fáir spennandi einstaklingar að koma fram sem kandídatar í komandi kosningum. Síðast komu einstaklingar eins og Atli Gíslason, Lilja Mósesdóttir, Guðfríður Lilja Grétarsdóttir og Ásmundur Einar Daðason. Aðeins Ásmundur fer nú fram en nú fyrir Framsókn. Feiknarefnilegur þingmaður, sjálfum sér samkvæmur og berst fyrir sínum málefnum. Hin þrjú fengu ekki rými í sínum flokki, þrátt fyrir að vera í meirihluta.

Mest spennandi  þingmannsefnin nú eru Brynjar Níelsson sem mun lyfta sér upp fyrir flokkspólitíska sérhagsmuni. Það er mikill fengur af slíkum kalíber á þing. Hanna Birna hefur talsverða reynslu úr Borginni, og hefur leitast við að koma með ný vinnubrögð sem þjóðin þarf sannarlega á að halda. Mjög öflug. Frosti Sigurjónsson sem mörgum á óvart bauð sig fram fyrir Framsókn, en myndi ná örugglega ná árangri í hvaða flokki sem er. Frosti leiddi baráttu gegn samþykkt Icesave, á einstaklega faglegan hátt. Hann hefur mikla reynslu úr atvinnulífinu og frjór. 

Það einkennir þau Brynjar, Hönnu Birnu og Frosta að styrkja Alþingi umtalsvert. Við þurfum meiri samvinnu milli þingmanna mismunandi flokka. Hlusta á góðar hugmyndir hvar sem þær koma. Þingmenn þurfa að lyfta sér upp fyrir það plan sem pólitíkin hefur verið á. Það tekur hins vegar tíma að aðlagast nýjum vinnustað. 

 

Listarnir samþykktir hjá framsókn

RÚV blandar sér í viðkvæm dómsmál!

Það er varla hlutverk fréttastofu, eða starfsmanna RÚV að blanda sér í viðkvæm dómsmál, enda þarf að huga að hlutleysisreglum RÚV. Það gerist ekki oft að manni sýnist þessar reglur eru brotnar, en starfsmenn stofnunarinnar eiga það þá til að bregaðst við af miklum hroka. Það sést t.d. á því að RÚV ætlar að borga kostnað sem féll á starfsmann eftir að hann tapaði dómsmáli. 

Í kvöld fjallar Helgi Seljan um svokallað Vatnsendamál. Málatilbúnaðurinn er með ólýkindum. Ef ég þekki rétt eru þegar fallnir 3 hæstaréttardómar í erfðamálinu og Vatnsendabóndinn unnið þá alla. Nú ber svo við að dómari í Hérðaðsdómi Reykjaness, dæmir að Vatnendajörðin sé í búi sem ekki hafi verið skipt. Þar með kemst dómarinn að annarri niðurstöðu en Hæstiréttur hefur gert áður, sennilega til þess að snupra Hæstarétt. 

Afi Þorsteins Hjaltested erfir jörðina með þremur skilyrðum. 

1. Erfingi þarf að hafa bú á jörðinni.

2. Ekki má veðsetja jörðina, (nema að mjög takmörkuðu leiti)

3.  Ekki má selja land úr jörðinni

Svo er til þess getið að jörðin skuli erfist til elsta barns í karllegg. 

 Nú bý ég ekki langt frá Vatnsenda og hef kynnt mér forsendur allvel. Veit ekki til þess að nokkur þessara skilyrða hafi verið brotin.  

Rætt var við tvo föðurbræður Vatnsendabóndns og þeir lýsa því hvernig móðir þeirra var borin út af Vatnsenda á sínum tíma. Miðað við fyrirliggjandi ákvæði úr erfðaskrá, er hins vegar vandséð hvernig ganga á gegn ákvæðum erfðaskrárinnar, þrátt fyrir að strákarnir væru bara 5 og 6 ára. 

Sá leikþáttur sem áhorfendum var boðið upp  á í Kastljósi, er mjög ámælisverður. Þrátt fyrir að annar aðili í dómsmáli vilji ekki tjá sig um mál í sjónvarpi, áður en dómur fellur í Hæstarétti, ber RÚV að gæta hlutleysis. Er þetta e.t.v. það sem við megum búast við hvað varðar dómsmál í framtíðinni?