Er tími prófkjöranna liðinn?

Prófkjörin að undanförnu kalla á margar spurningar. Er tími þeirra liðinn , eða a.m.k. í núverandi mynd?

Þegar prófkjör Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks var í Kraganum, var áhugavert að sjá hvernig niðurstaða þeirra var túlkuð. 35% þáttaka af svokallaðri kjörksrá þótti afar slæm þáttaka hjá Sjálfstæðisflokki. Hins vegar þótti 37% þáttaka í prófkjöri Samfylkingarinnar ekkert tiltökumál. 

Málið er að fjöldi félaga í stjórnmálaflokkunum er stórlega oftalin. Mjög margir eru skráðir í fleiri en einn stjórnmálaflokk, sem á oftast nær þá skýringu að viðkomandi hefur tekið þátt í prófkjörum til þess að styðja vini og vandamenn. Svokallaðar kjörskrár hafa lítið með  stuðningsmenn eða félagsmenn flokkanna að gera. 

Meiningin með prófkjörum er ekki slæm. Að einstaklingar sem áhuga hafa á stjórnmálum og vilji gefa kost á sér, geti auðveldlega boðið sig fram og kjósendur geti síðan gert upp á milli aðila. 

Gallinn er bara sá, að þó að gott fólk vilji gefa kost á sér, þá kostar slíkt mikla fjármuni og vinnu. Einstaka frambjóðendur hafa komið upp sérstökum kosningamaskínum. Harðsnúið lið, með tölvkerfi  sem fer milli kjördæma til þess að tryggja hinum útvöldu kosningu. Síðan er fólki smalað á kjörstað með miða meðferðis sem segir því hvernig merkja eigi við á kjörseðlinum. Þetta þekkist í öllum flokkum.

 Núverandi fyrirkomulag prófkjöra hefur gengið sér til húðar.  

Úrslit leysa ekki togstreitu VG

Aftur inn á miðjuna?

Jóhanna hefur dregið Samfylkinguna lengst út á vinstri arminn. Flokkurinn hefur mörg einkenni sósíalistaflokks. Flokksformannshollustan í flokknum þýðir að ef sá sem er í forystu er mikill vinstri sinni, fylgir hjörðin með. Með Árna Pál eða Katrínu Júlíusdóttur sem formann er líklegt að flokkurinn þokist inn á miðjuna, en með Oddnýju, Sigríði eða Guðbjarti verður flokkurinn á svipuðum stað og nú. Það sem reyndir flokksmenn óttast mest er að nú taki við er önnur eyðimerkurganga. 16-20 ár án stjórnarsetu. Það er eins og að velja sér hlutverk önugrar piparjónku sem lífshlutverk.

Konur styrkja stöðu sína

Naut verðandi formaður Samfylkingarinnar aðeins stuðnings 0,33%?

Það er mjög alvarlegt hversu lausir svokallaðir ,,sérfræðingar" fjölmiðlanna eru hvað varðar gagnrýna hugsun. Er kjörsókn mikil eða lítil eða  er stuðningur við frambjóðendur lítill eða mikill? Árni Páll fékk 1041 atkvæði í Kraganum. Það er vissulega aðeins 0,33% ef með eru teknir allir landsmenn. Þá þarf að geta þess að ekki geta allir landsmenn tekið þátt í prófkjöri í Kraganum, og aðeins þeir sem búa á svæðinu sem náð hafa ákveðnum aldri.

 Á kjörskrá Samfylkingarinnar í Kraganum voru 5693 og kjörsókn því ,,aðeins"  um 37% og Árni Páll fékk því ,,aðeins"  atkvæði 18,29% þeirra sem var á kjörskrá. Aftur þarf að greina betur. Á kjörskrá flokkana eru allir þeir sem hafa skráð sig í flokkinn og hafa tekið þátt í prófkjörum á undanförnum árum. Í prófkjörinu nú tóku að sjálfsögðu þátt einstaklingar sem munu alls ekki kjósa Samfylkinguna í næstu kosningum og hugsanlega aldrei. Þetta fylgi borgar ekki félagsgjald, en það er tilbúið að koma í prófkjör til þess að veita ákveðnum einstaklingi brautargengi. Þessir einstaklingar búa til í raun falska kjörskrá. Það sem verra er, þetta lið verður áfram á  kjörskrá í næsta prófkjöri. Gróflega er talið að innan við 50% þeirra sem eru á kjörskrá muni ekki kjósa viðkomandi flokka. Miðað við þetta er þáttaka í prófkjönunum vel viðuandi.

Árni Páll fékk um 48% atvæða þeirra sem tóku þátt í prófkjörinu og má vel við una. Sérstaklega vegna þess að flokksmaskínan vann á móti honum. Bjarni Benediktsson fékk tæplega 55% sem er heldur lakara en hann reiknaði með, en Bjarni beitti sér ekki í prófkörinu. Össur fékk tæplega 39% í fyrsta sætið í Reykjavík og er örugglega nokkuð sáttur.

Rússnesk kosning er liðin tíð. Það eru nýjir tímar. Það verða bæði frambjóðendur að taka tillit til, en ekki síður ,,sérfræðingar" fjölmiðlanna sem stundum viðast vera út á túni.  

 

Sigríður opin fyrir formennsku

Íslenska alþýðulýðveldinu hafnað!

Lúðvík Geirson heldur því fram að Hafnfirðingar eigi ekki mikinn stuðning í Kraganum. Þrír efstu menn á lista Samfylkingarinnar í Kraganum eru úr Kópavogi. Ekki það að Jóhanna Sigurðardóttir hafði engan áhuga á Lúðvík, hún er meira fyrir konur og valdi Katrínu Júlíusdóttur. Hvorki Arni Páll né Katrín teljast þó til vinstra arms flokksins. Barátttan stóð fyrst og fremst um þriðja sætið. Það vann Magnús Orri Schram sem flokkaður hefur verið sem hægri krati. Því var vinstri arminum alfarið hafnað í Samfylkingunni. Það verður engin sameining við VG. Menn eru einfaldlega búnir að fá nóg. Það verður furðuleg staða Jóhönnu Sigurðardóttur á þingi. Öllu sem hún stendur fyrir, hafnar flokkur hannar. Það verður skrítin staða fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur fram að þinglokum. Hún mun eflaust dásama eigin störf, en vegferð hennar hefur verið hafnað. Flokkurinn hennar vill ekki draumaríkið hennar, Steingríms, Svavars og Indraða, Íslenska alþýðulýðveldið.

„Hafnfirðingar eiga ekki stuðning“

Afsögn vegna framhjáhalds?

David Petraeus sagði af sér starfi yfirmanns CIAí dag. Það sem er merkilegt við þetta er að hann segir af sér embætti vegna þess að hafa haldið fram hjá konu sinni eftir 37 ára hjónaband. Þetta þykir nú ekki mikið mál hérlendis, en víða í nágranaríkjum okkar hefur kerfið mjög stíft aðhald með meintri siðblindu. Einstaklingar haldir siðblindu geta skaðað samfélagið mjög mikið, og yfirleitt setja þeir eigin hagsmuni ofar heildarhagsmunum. 

Það er alls ekki auðvelt að bera kennsl á siðblindu, því einstaklingar haldnir henni, dyljast mjög auðveldlega. Skoðum nokkur einkenni: 

1. Tungulipurð / yfirborðskenndir persónutöfrar
2. Stórmennskuhugmyndir um eigið ágæti
3. Lygalaupur
4. Slóttugur, falskur, drottnunargjarn
5. Skortir á eftirsjá eða sektarkennd
6. Yfirborðskennt tilfinningalíf
7. Kaldlyndur / skortir samhygð
8. Ábyrgðarlaus um eigin hegðun (kennir öðrum um)
9. Spennufíkill / leiðist auðveldlega
10. Sníkjudýr (á öðrum eða „kerfinu“)
11. Léleg sjálfstjórn
12. Lauslæti
13. Skortir raunsæ langtímamarkmið
14. Hvatvísi
15. Ábyrgðarleysi

Hérlendis hefur það ekki þótt mikið mál þó að einstaklingar í ábyrgðarstöðum síni glögg merki siðblindu. Við getum hins vegar ekki átt von á miklum breytingum á Íslandi nema við gerum stífari kröfur. 

Siðblindir einstaklingar sækja gjarnan í stöður eins og stjórnmál, fjölmiðla og fjármálastofnanir. Yfirleitt skapa þessir einstaklingar fljótlega vandamál. Hér á landi komast þeir oft  og iðulega upp með sliðblindu sína og haldast lengi í starfi þrátt fyrir mikla óánægju með störf þeirra. Svokölluð korktappaáhrif. 

 

CIA-stjóri hættir vegna framhjáhalds

Grunaður um njósnir fyrir CIA!

Það er ekki mörg ár síðan Jón Baldvin Hannibalsson beitti sér fyrir því að láta finna út hvort ákveðnir einstaklingar hafi verið á mála hjá Stazi í Austur Þýskalandi. Ekkert kom opinberlega út um tengsl ákveðinna Íslendinga en mörgum mátti vera ljóst að kastljósinu var beint m.a. gegn Svavari Gestssyni og Indriða Þorlákssyni. Þótt ekkert kæmi fram trúðu alls ekki allir að það þýddi hvítþvott þeirra félaga. Þegar Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra ákvað hún að hefna sín á sínum helsta óvini í pólitíkinni, Jón Baldvin, með því að treysta þeim félögum fyrir mikilvægasta samningi Íslandssögunnar, Icesave. Það varð mikil sneypuför. Áhrif þeirra félaga á framgögnu núverandi ríkisstjórnar er hreint með ólíkindum. Það svo að talað hefur veirð um að sér verið að endurreisa Austur Þýskaland á Íslandi, eða koma á fót Íslenska alþýðulýðveldinu.  Þó Svavar segir nú hað hann  hafa líka verið sakaður um njósnir fyrir CIA, dregur það athygli okkar ekki frá ,,afrekalistanum".  Svavar hefur ekkert upp á dekk að gera. Útgáfa bókar nú undirstrikar fyrst og fremst um dómgreindarskort Svavars. Það er ekki líklegt  að Svandís Svavarsdóttir eða Björn Valur óski eftir opinberri rannsókn á meintum njósnum Svavars. Slíkt þykir sjálfsagt algjörlega óþarfi.

Vinna indjánarnir!

Þegar við vorum um átta ára aldurinn í Kópavoginum var farið reglulega í sunnudagsbíó. Roy Rogers var aðalstjarnan, cowboy af bestu gerð, sem malaði indjánana. Svo var farið heim og strákarnir í Hrauntungunni fóru í hlutverk indjánana. Mér er algjörlega ómöuglegt að skilja svona eftirá að enginn stórslasaðist í átökunum. Menn lifðu sig inn í hlutverkin. Féllu menn í óvinahendur voru menn bundnir við staur og þeir píndir. 

Nú rúmum fimmtíu árum síðar lifa menn sig enn í svona hlutverkaleik. Helgi Hjörvar er orðinn indjáni, og hann vill  að Sjálfstæðismenn verði cowboyar. Reyndar sér Helgi Samfylkinguna sem Demokrata, og Sjálstæðisflokkinn sem Rebúblikana. (í USA væri Samfylkingin flokkuð sem hreinræktaðir kommúnistar) Það vill bara enginn leika við Helga. Honum bent á að fara fyrr að sofa. Ekki það að mér finnst oft að Helgi hafi getað verið indjáni. 

Einu sem hafa viljað leika þennan cawboyar- indjánaleik eru Samfylkingin og VG. Þar sem báðir flokkar hafa haldið hinum í gíslingu og reyndar innbyrðis líka. Nú hefur tekist að króa einn villikött af, og þá skal murka úr honum lífið. Rétt eins og í leiknum hér forðum, þurftu menn að sýna forystunni skilyrðislausa hlýðni. 

„Vilji menn halda flokknum saman“

Uppgjör milli stjórnarflokkanna nálgast!

Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð var ljóst að að ESB yrði eins og eitrað peð í samstarfinu. Annar hvor flokkurinn myndi bíða afhroð í næstu kosningum. Samfylkingin hélt því fram að Ísland fengi hraðmeðferð hjá ESB, af því að eftirspurnin eftir Íslandi væri svo mikil þar á bæ. Þá var því einnig haldið fram að bara umsóknin ein og sér myndi gjörbreyta stöðu Íslands. Hvort tveggja hefur brugðist hrapalega.

Hjá VG var það réttlætt að sækja um aðild að ESB, með því að aðeins væri verið að kíkja í pakkann, eða gera bjölluat eins og Jón Bjarnason orðaði það svo skemmtilega. 

Nú bendir allt til þess að það verði VG sem muni bíða meira afhroð, þó báðir flokkarnir muni tapa umtalsverðu fylgi. Þingmenn stjórnarflokkana geta auðveldlega séð hverjir eru á útleið. Flokkarnir verða að aðgreina sig, ef þeir ætla ekki að sökkva saman. Það verður of seint þegar komið er út í sjálfa kosningabaráttuna. 

Fari uppgjörið fram of seint verður það VG sem sekkur. Þá verður ESB stimpillinn ekki tekinn af flokknum. Þar sem fylgi við ESB er nú að fara ofan í 20%, er litlu fylgi til að skipta milli VG og Samfylkingar. 

Ástarsamband VG og ESB

Það er séstakt samband milli VG og ESB. Á Landsfundum VG er aðild að ESB kolfelld. Þangað hafi Ísland ekkert að gera. Svo kom að því að gjaldinu fyrir ráðherrastólana. ESB var ógeðsdrykkurnn sem VG þurfti að svolgra í sig sem ríkisstjórnargjald. Forráðamenn VG hafa haldið því fram að um leið og ríkisstjórnarsamstarfinu sé lokið hefji VG aftur baráttu gegn inngöngu í ESB. Því trúa kjósendur ekki.  VG mun bíða afhroð í næstu kosningum. Trúverðuleikinn er ekki lengur til staðar.

Ögmundur: VG þarf að endurstilla stefnuna

Eru að renna upp nýjir tímar í íslenskri pólitík?

Það eru sannarlega til séíslensk einkenni í pólitíkinni, en þau eru fæst til þess að gorta sig af. Í nágrannalöndum okkar er hefð fyrir samstarfi fólks á milli flokka, og t.d. samstarfi meirihluta og minnihluta á þingi með mál. Oft hafa verið minnihlutastjórnir á Norðurlöndunum við völd, og gefist bara ágætlega. Lýðræðisleg hef þeirra er sterkari en okkar.

Ekki svo að það hafi ekki verið vilji til þess að bæta úr. Samfylkingin undir stjórn Ingibjargar Sólrúnar kom fram með samræðustjórnmál, sem reyndar hefur alfarið verið kastað fyrir róða í stjórnartíð Jóhönnu Sigurðardóttur. Stjórnarhættir í þessarri ríkisstjórn eru í anda einræðis.

Minnist þess ekki að nokkurt frumvarp hafi verið samþykkt á Alþingi sem lagt hafi verið fram af minnihlutanum.

Nú er það svo að stór hluti þingstarfsins fer fram í nefndum og þar er oft mjög vel unnið. Nokkuð sem ekki kemst til skila til þjóðarinnar t.d. í gegnum fjölmiðla.

Í nýafstöðnum kosningum um tillögur stjórnlagaþings, var samþykkt að auka vægi persónukjörs. Margir vildu t.d. gjarnan kjósa fólk af mismunandi listum. Þannig  myndu eflaust margir vilja kjósa Guðfríði Lilju í Kraganum, þótt þeir annars væru með áherslur annarra flokka en VG. Kjósa Guðfríði Lilju vegna hæfleika, greindar hennar og hugsjóna. Svo verður ekki. Hún féll ílla inn í hinn Austur þýska VG. Öllum var löngu ljóst að hún nyti ekki lengur stuðnings flokksforystunnar, ekki Steingríms. Á flot er dreginn Ólafur Gunnarsson bæjarfulltrúi í Kópavogi. Sá les flokkskórarinn alla daga og fer á hnén tvisvar á dag og tilbiður Steingrím. Ekki svo  að hann hafi ekki sína greind en hana notar hann aðeins til að hlýðnast, gagnstætt Guðfríði Lilju.

Það er eftirsjá eftir Guðfríði Lilju á Þingi.

Guðfríður Lilja stóð með grunngildunum