Skúbbið: Nýr forsætisráðherra tekur við um áramótin.

Það hefur lengi legið á borðinu að Jóhanna Sigurðardóttir veldur engan veginn hlutverki sínu. Hún er þreytt og súr, og hefur enga stefnu. Þetta fer aldrei vel saman og því hefur stuðningur við Jóhönnu frarið úr 65% niður í nánast ekki neitt. Þeir sem styðja Jóhönnu virðast búa neðanjarðar, því enginn slíkur gefur sig upp.

Innan Samfylkingarinnar er enginn kand©dat, og því hefur verið leitað til VG. Þar er ekki margir sem koma til greina. Steingrímur Sigfússon er brenndur af Icesave, og flestir aðrir skaddaðir. Þegar leitin er erfið á lausnin til að dúkka upp, þegar síst skyldi. Ríkistjórnin er í erfiðleikum með einn ráðherrann núna, þ.e. meira en aðra, Jón Bjarnason. Samfylkingin vill Jón úr embætti, en Jón vill ekki fara a.m.k. ekki úr ráðherrastólnum. 

Lausnin kom seint í gærkvöldi, Jón Bjarnason tekur við sem forsætisráðherra um áramót. Þá er hann ekki að ,, þvælast fyrir" ESB viðræðunum og það er það eina sem skiptir Samfylkinguna máli.  

Fjárlögin áður en Jón víkur

Öfgahreyfingar í trúmálum.

Ég minnist þess í eitt sinn þegar ég ákvað að fara með nemendur mína í kirkju. Faðir eins nemandans hafði samband við mig og sagði mér að sonur hans væri ekki kristinn. Hefði af þeim sökum  ekki fermst. Þetta kom mér á óvart vegna þess að þessi nemandi var gott dæmi um einstakling sem ég mat að virti  kristin gildi. Ég játa að ég hafði ekki tekið tillit til þess að einhverjir í hópnum voru ekki kristnir og baðst afsökunar. Viðkomandi tók ekki þátt, en ég ræddi málið við hann og ég fann að hann virti það.

Boðun nemenda minna til kirkjuferða mótaðist af þeim mistökum sem ég gerði. Að sjálsögðu á að taka tillit til þeirra sem ekki vilja taka þátt, og ekki láta þá einstaklinga gjalda þess á neinn hátt. 

Tveimur árum síðar fór ég með sama hóp í kirkju og þá mætti þessi nemandi sem ekki kom tveimur árum áður. Hann hafði sjálfur tekið afstöðu. Þó ég fagnaði því í hjarta mínu, sýndi ég engin viðbrögð. 

Mannréttindaráð Reykjaíkurborgar hefur  látið fámennan öfgahóp móta ályktanir sínar, og það segir fyrst og fremst eitthvað um meðlmi þessa ráðs. Það kom mér fyrst og fremst á óvart að Margrét Sverrisdóttir skuli stýra  því batterí. Það er henni til minnkunar. 

 

Með sama sniði og fyrr

Á hvað fara hugsjónir búsáhaldabyltingarinnar?

Búsáhaldabyltingin átti að vera ákveðið uppgjör. Uppgjör fólksins við stjórnvöld og pólitíkina. Margir fengu hins vegar óbragð í munninn þegar þeir komust að því að margt af því sem þarna gerðist var þrælskipulagt af ákveðnum stjórnmálaflokki.

Byltingin færði okkur vinstri stjórnina sem nú er komin af fótum fram. Margir þeir sem tóku þátt í búsáhaldabyltingunni töldu að fram væri að koma nýtt afl borgaranna. Borgarahreyfingin. Í næstu Alþingiskosningum náði þetta afl aðeins 4 fulltrúum. Fulltrúar Borgarahreyfingarinnar töluðu hins vegar alltaf eins og þeir væru einu fulltrúar fólksins í landinu. ,,Fólkið í landinu kaus Borgarahreyfinguna" Ekki kaus fólkið Hrefyinguna, því hlýtur fólkið í landinu að hafa svikið Borgarahreyfinguna. 

Ekki leið á löngu þar til allt fór í hund og kött í Borgarahreyfingunni. Þingmennirnir yfirgáfu ,,fólkið í landinu" og stofnuðu Hreyfinguna. Samkævmt síðustu skoðanakönnunum mælist hvorki Hreyfingin né Borgarahreyfingin, ,,fólkið í landinu" er sennilega flutt til Noregs. 

Nú fer að líða að þinglokum og næstu kosningar nálgast. Ljóst er að þá verður engin Hreyfing eftir  meir. Þingmenn Hreyfingar munu ekki fara aftur á þing. Sagan segir okkur það. Einhver þeirra vilja í Samfylkinguna, einhver í VG, enn önnur í Gums sem er undirdeild Guðmundar Steingrímssonar í Samfylkingunni,  en líklegast er að þau fari í jólaköttinn. 

Hreyfingin mun styðja þessa ríkisstjórn til áframhaldandi óhæfuverka ef til þarf. Þau vilja launaumslagið út kjördæmabilið. Það eru einu hugsjónirnar sem eftir eru úr búsáhaldabyltingunni. 

 

Spáir því að Jóni verði fórnað

Næsti aðalsamningamaður Íslands við ESB!

Í pólitíkinni geta flokksformennirnir ekki unnið hvaða skítverk sem er. Þegar mikið liggur við eru teknir einhverjir nýliðar í pólitíkinni til þess að framkvæma verknaðinn. í VG þarf Steingrímur oft að létta á sér, og hann hefur valið sér Björn Val Gíslason til þess að koma því til skila. Ekki er vitað til þess að Björn Valur hafi neitt annað vitrænt hlutverk á Alþingi, en að vera þessi skósveinn Steingríms.

Í Samfylkingunni hefur orðið fyrir valinu Ólína Þorvarðardóttir. Þegar hún opnar munninn sem er því  miður allt of oft, er það til þess eins gert að frussa út einhverjum óþverranum. Hún hefur gegnið svo langt að samflokksmanneskja hennar, Forseti Alþingis Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir hefur ítrekða þurft að reka Ólínu úr ræðustól Alþingis. 

Þessir tveir þingmenn eiga það sammerkt að allir eru sammála um að þeir munu aldrei koma á þing aftur. Þess vegna er um að gera að nota þau í skítverkin. 

Ef Jón Bjarnason verður hrakinn úr embætti, er þessi ríkissjórnin sprungin. Þar sem þau Jóhanna og Steingrímur  óttast það mest að missa stólanna, því þá nálgast sá dagur sem þau þurfa að bera ábyrgð á verkum sínum s.s.  Icesave. Eina mögulega útspilið er að Jóni verði því boðið nýtt hlutverk þegar hann fer úr ráðherrastólnum, Kunnugir segja að honum verði boðin staða aðalsamningamanns Íslands í viðræðunum við ESB. 

Ráðherrastóllinn ruggar

Alvarlegar ásakanir ganga milli stjórnarflokkanna

 Það er áhugavert að fylgjast með skotunum á milli ráðamanna og stuðningsmanna stjórnarflokkana eftir ákvöðurn Ömundar Jónassonar í málefni  kínverjans Huangs Nubos.

Samfylkingarmenn eru alveg ævir. Þetta var þeirra mál. Þeirra framlag. Eiginmaður Ingibjargar Sólrúar kynnti manninn fyrir flokknum og einhverjir sáu glitta í fjárstuðning. Nú ganga skotin á milli. 

VG er á móti öllum framfaramálum. Það er alveg sama hvort um er að ræða stóriðju eða eitthvað annað. VG eru sagðir vera á móti allri erlendri fjárfestingu í hvaða nafni sem hún er. Þeir geti ekki samið um nokkurn skapaðan hlut, og er þá til nefnd snautleg ferð Svavars Gestssonar til að semja um Icesave. VG eru líka sakaðir um að geta ekki haft nokkurn skapaðan aga á sínu liði, sem er út og suður, og þegar búnir að missa umtalsverðan hluta þingmanna sinna úr flokknum og eftir situr ríkisstjórninn með Jón Bjarnason sem er sagður eyðileggja alla mðöguleika Samfylkingarinnar til þess að ná ESB málinu fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu þrátt fyrir að ríkisstjórnin héldi velli út kjördæmabilið. Þá þarf Samfylkingin að hafa Ögmund Jónason í ríkisstjórn, mann sem áður var rekinn úr ríkisstjórninni, tekinn inn aftur og er tilbúinn til þess að gera hvað sem er til þess að klekkja á Steingrími Sigfússyni og Samfylkingunni. Vilji VG sé enginn til þess að koma hjólum atvinnulífsins í gang að ný. 

Samfylkingin fær líka á baukinn frá stuðningsmönnum VG. Samfylking er með Jóhönnu Sigurðardóttur sem hefur algjörlega brugðist sem forsætisráðherra til að þjappa þjóðinni saman. Hún hafi enga hæfileika til þess að jafna ágreining, og yfirlýsingar hennar t.d. um þessa heimskulegu skjaldborg gefi andstæðingum ríkisstjórnarinnar endalaus vopn til þess að lemja á ríkisstjórnarsamstarfinu. Sameflingin hugsi bara um eitt mál ESB, sem þeir viti að sé einhugur meðal VG að fella. Árni Páll hafi á engan hátt valdið málefnum í skuldavanda heimillanna og þrátt fyrir að honum hafi loks verið skipt út þá hafi síðan ekkert gerst. 

 Það er auðvitað erfitt að mótmæla þessum fullyrðingum. Sjálfsagt eru þær allar og fleiri réttmætar. 

Nú er bara spurningin nú þegar þetta lið hefur viðurkennt allar þessar staðreindir og fjallað um þær opinberlaga, hvað liðið ætlar að gera? 

Ekki hlutverk ráðuneytisins

Jólaleikrit Samfylkingarnanar

Nú fara jólin að nálgast og þá  koma þingmenn Samfylkingarinnar og hóta stjórnarslitum. Þeir sem hafa aðeins skammtímaminni verða ofsaglaðir, nú fari stjórnin frá og uppbygging hefjist. Aldeilis ekki. Þetta eru árlegur leikur Samfylkingarinnar undir stjórn Hrannars Arnarsonar. Leikstjórinn kann bara eitt leikrit og það skal spila með mismunandi tilbrigðum. 

Í fyrsta lagi er það daðrið við útrásarvíkinganna. Samfylkingin sem var stórskuldug, nánast gjaldþrota hér fyrir nokkrum áður, fór í ástandið með Jóni Ásgeiri . Það komu Borgarnessræður og hörð barátta gegn takmörkun á áróðurstækjum útrásarvíkinga, eins og fjölmiðlalögum.  Blubbs.... skuldirnar hurfu. Nú lyftir Samfylkingin pilsinu aftur, sennilega blönk og langar í fjör. Nú vill hún kínverja sem vill kaupa risaland á Íslandi. Flokkurinn vill semja strax og vill ekkert spyrja hvort strákurinn sé með einhverja óværu í skottinu. 

Í öðru lagi vill Samfylkingin ná aftur forystu í stjóriðjumálum. Flokkurinn sem lofaði landsmönnum Kárahnjúkavirkjun undir stjórn Jóns Baldvins Hannibalssonar og Jóns Sigurðssonar, en náði ekki og varð að sjá fenginn renna til Finns Ingólfssonar,Halldórs Ásgrímssonar og Framsóknarflokksins. Nú vil VG eyðaleggja tækifærin fyrir Samfylkingunni með því að vera með eitthvað röfl um umhverfisvernd. Kolefnisgjald er til þess eins að gera stóriðjudrauma Samfylkingarinnar að engu.

Auðvitað stendur ekkert til að ríkisstjórnin falli, leikritið er niðurnjörfað. Útífrá fær Samfylkingin allt hrósið og það sem þeim leiðist ekki á kostnað VG, sem missa við það fylgi. Það er hluti af leiknum.

 Stjörnur 1 og hálf. Kristján Möller sýnir tilþrif, svo og Sigmundur Ernir Rúnarsson sem að þessu sinni leikur allsgáður.

Milljarðar í kolefnisgjald

Hvað eiga vextir að vera háir?

Mikil umræða hefur verið um vertrygginguna og vexti að undanförnu. Þá spretta upp eins og ávallt öfgasjónarmið eins og verðtryggingin sé rót alls ílls. Verðtryggingin var tekin upp hérlendis með svokölluðum Ólafslögum (kennt við Ólaf Jóhannesson f.v. forsætisráðherra). Þá hafði verðbólga verið mjög há í nokkurn tíma, en fastir vextir lágir. Þeir sem áttu peninga í bönkum sáu þá brenna upp, en að sama skapi lækkuðu lán þeirra sem skulduðu.

Eftirspurn eftir lánum var gífuleg, og sparnaður minnkaði. Af þessum sökum var vertryggingin rökrétt leið, til þess að ná sáttum milli lánþega og sparifjáreigenda. 

Um 1983 var nokkur samdráttur í efnahagskerfinu, Laun hækkuðu ekki í samræmi við þær vísitölur sem voru á bak við lánin. Þetta hafði einhver áhrif á þá sem höfðu tekið verðtryggð lán, en mest fundu þeir fyrir að verðbólgan var á fleigiferð, og nú þurfti að borga lánin til baka. Það var liðin tíð að það væri lán að taka lán. 

Á þessum árum þótti 3% vextir ofan á verðtryggingu háir vextir, sem þeir voru í samanburði við vexti í nágrannalöndunum.  Það er einmitt sá samanburður sem við þurfum að gera til þess að meta hvort vextir eru of háir eða ekki. 

Hérlendis hafa það verið lífeyrissjóðirnir sem hafa ákveiðið vextina. Þeir voru í samanburði við önnur lönd litlir og óhagkvæmir, og í stað þess að sameina þessa sjóði var reikningurinn sendur á almenning. Stjórnir þessarra sjóða voru skipaðir fulltrúar frá verkalýðsforystunni annars vegar og samtökum atvinnurekenda hins vegar. Þessir aðilar höfðu oft lítið fram að færa á stjórnarfundum en að borða snitturnar og sötra í sig kaffið. Mistökin sem þessir menn gerðu í fjárfestingum var slíðan greiddur af unga flólkinu í formi okurvaxta. 

Það er ekki vertryggingin sem slík sem er vandamálið, heldur fákeppnin á lánamarkaðinum annars vegar og fyrirkomulagið á lífeyrskerfinu hins vegar. 

Það þarf að ná sátt annars vegar með því að taka á hruninu og hins vegar að skapa hér aðsæður til þess að vaxtastig verði sambærilegt og er í nágrannaríkjum okkar. 

 

Áhugaverður formaður?

Í gærmorgun fór umræðan á kaffistofunni um  Landsfund Sjálfstæðisflokksins, um ESB tillöguna og um formannskosningarnar. Einnn vakti athygli á að það hefði logað allt á netinu um frambjóðendurna sérstaklega hjá þeim sem voru í öðrum flokkum. Hann skildi ekki áhuga þeirra á hver yrði formaður Sjálfstæðisflokksins og þær miklu tilfinnigar sem í málinu voru. Persónulega sagði hann vilja sinn  að froskur tæki við af Jóhönnu Sigurðardóttur. Fulltrúi Samfylkingarinnar var seinn að setjast að borðinu og sagði með miklum sannfæringakrafti.

,, Það eru margir í þingflokknum okkar sem koma til greina"

Við hlustuðum ekki á eftiráskýringar hans, að hann hefði ekki heyrt hvað sagt var. 

Sármóðgaður eftir Landsfund!

Vinur minn einn er stórmóðgaður eftir Landsfund Sjálfstæðisflokksins. Fyrir fundinn voru fjölmiðlamenn á nálum hvernig ESB sinnar yrðu meðhöndlaðir. Egill Helgason grét víst í Silfrinu af tilhugsuninni einni.

Svo kom Landsfundurinn og þar náðist sátt milli aðila, málamiðlun að aðildarferlið yrði stöðvað, enda báðir aðilar sammála um að núverandi ferli væri mjög klént.

Eftir fundinn birtast fréttir og fjölmiðlamennirir eru skelfingu lostnir. Þeir áttu von á að Landsfundurinn samþykkti stuðning við aðild að ESB, þrátt fyrir að yfir 80% Sjálfstæðismanna væri á móti aðild. Kallaðir eru til prófessorar og lektorar úr háskólunum í taugaáfalli, til þess að lýsa tifinnginum sínum. 

Vinur minn er í Samfylkingunni. Hann skammar mig reglulega fyrir að fara ílla með flokkinn hans og liðið í honum hér á blogginu. Eftir Landsfundinn var hann stórmóðgaður, ekki við mig heldur fjölmiðlana og ,,sérfræðingana" þeirra. Það var Landsfundur hjá Samfylkingunni fyrir skömmu. 30% Samfylkingarmanna eru á móti aðild að ESB. Öllum fjölmiðamönnum er sama, og engir háskólakennarar fá taugaáfall, þó minnihlutinn í Samfylkingunni komi ekki sjónarmiðum sínum á framfæri.  Eru félagar í Samfylkingunni ekki jafn réttháir og félagar í Sjálfstæðisflokknum.

Eina sem ég gat sagt þessum góða vini mínum til huggunar var:

,, Allir félagar í stjórnmalaflokkum eru jafnir, en sumir eru bara jafnari en aðrir"

Tökum umræðuna um ESB

Hér á blogginu hef ég óskað eftir rökum með inngöngu í ESB. Slík rök hafa vart komið fram, en auðvitað  hljóta þau að koma fram fyrr eða síðar. Síðast þegar ég óskaði eftir rökum kom Magnús Björgvinsson þroskaþjálfari úr Kópavoginum, með úrklippu þar sem Benedikt Jóhannesson hafði leitast við af veikum mætti að rökstyðja aðild að ESB. Svo óheppilega vildi til að rökin voru sett fram fyrir núverandi kreppu í Evrópu og rökin voru hlægilega fáránleg.

Einn af stuðningsmönnum ESB hafði samband við mig og viðurkenndi að innlegg Magnúsar hafi verið afar óheppilegt og sannarlega afkáranlegt, en örugglega ekki sett fram af Magnúsi til þess að hæða aðildarsinna. Magnús væri bara að vinna dags daglega með þroskaheftu fólki og hann áttaði sig ekki alltaf við hverja hann væri að tala. Það væri aðeins á fundum í Samfylkingunni sem honum  finndist hann vera í vinnunni. 

Við þurfum rökræður um ESB þar sem fólk talar hreint út. Engan tepruskap. 

Við getum litið á umræður á Evrópuþinginu til þess að sjá hverning slíkar umræður fara fram.