Bjóða starfsmenn RÚV fram næst?

Það var stefna starfsmanna RÚV hér áður fyrr að leitast við að virða hlutleysi í málflutningi. Það er liðin tíð. Nú snýst dæmið um að koma persónulegum skoðunum fjölmiðlafólksins  sjálfs á framfæri. Það virðist því vera fyllilega eðlilegt framhald að starfsmenn RÚV bjóði t.d.  fram í næstu Alþingiskosningum. Fyrstu hugmyndir voru að starfsmenn RÚV myndu bjóða sig fram innan inna flokka sem nú eru á Þingi, en eftir að formenn Samfylkingar og Viðreisnar breyttu stefnu flokka sinna a.m.k. í orði að setja yrði skorður við fjölda pólitískara flóttamanna, runnu tvær grímur á fréttamenn RÚV. Það yrðu jú ekki opin landamæri.  Nú er mestar líkur taldar á að starfsmenn RÚV bjóði eigin lista. Ljóst er að listinn þarf að vera fjölmennur til þess að mæta óvæntum forföllum, t.d. vegna meintri aðkomu starfsmanna RÚV að sakamálum og skattalagabrotum. Hvor þeirra  Bogi Ágústsson eða Egill Helgason verði í forystusætinu, og hvor í heiðurssætinu verður áhugavert að sjá. Þær nöfnurnar Sigríður Döggg Auðunsdóttir og Sigríður Hagalín Björnsdóttir svo og Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir verða í essinu sínu. Þetta einfaldar alla þáttagerð viðmælendur verða eingöngu úr RUV-hópnum sem býður sig fram. Enda þeirra skoðanir, aðalskoðanirnar. Einn af aðaltrompunum á listanum liggur nú reyndar undir feldi, með vinum sínum og íhugar alvarlega að bjóða sig fram til forseta. Gísli Marteinn Baldursson gæti bara haldið áfram að með þættina sína þó hann yrði kosinn forseti. Þættirnir gætu verið teknir upp á Bessastöðum, í fjósinu. 

Hjólað í verkalýðinn?

Þó samningar séu í höfn við stóran hluta verkalýðshreyfingarinnar er málið ekki í höfn. Eftir á að semja við opinbera geirann. Þar eru blikur á lofti. Þar eru ekki forystu aflóga karlar heldur þrjár miðaldra kerlingar, sem hafa það sameiginlegt að hugsa fyrst og fremst um rassgatið á sjálfum sér. Fyrst skal telja Sigríði Ingvadóttur hún var áður alþingismaður fyrir Samfylkingu. Hún náði að vera svo leiðinleg að vera hent út af eigin flokksmönnum ásamt Ólínu Þorvarðardóttur. Hún er nú hagfræðingur hjá BSRB. Þá kemur Guðbjörg Pálsdóttir dónakerling formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga. Hún náði því að bæði karlar og konur efuðust um að vilja  taka þátt í Kvennafrídeginum. Þá var þetta kallað Kvennaverkfall og kjörorðið ,,Fokk feðraveldi". Það er jafnvitlaust að halda þessari kerlingu í forystu fyrir hjúkrunarfræðinga og að halda Sigríði Dögg Auðunsdóttur skattsvikara sem formanni Blaðamannafélagsins. Þá kemur Kolbrún Halldórsdóttir formaður BSRB. Það er í raun ósanngjarnt að setja hana í flokk með öfgasinnunum sem nefndar eru hér að ofan. Hún bendir réttilega á það að það sé galið til lengri tíma að hækka laun með krónutöluhækkun. Þar er hún algjörlega ósammála Sólveigu Önnu Jónsdóttur formanni Eflingar, sem heldur því fram að eina starfsfólkið á vinnumarkaðinum sem haldi uppi hagkerfinu séu félagsmenn Eflingar. Þeir sem hafa farið verst út úr þróun síðustu ára er hins vegar unga fólki okkar, svo og sauðfjárbændur. Þessir samningar rétta talsvert hlut þeirra. Millistéttin verður að anda aðeins með nefinu að þessu sinni.  Fyrirliggjandi samningar munu hins vegar færa öllum allgóðar launahækkanir og það sem meira er með því að taka kröftuglega á húsnæðismarkaðinum geta kjörin batnað umtalsvert til viðbótar. Næst þarf hins vegar að semja í gegnum ASÍ.  

 

Yfirgengilegt hatur!

Af hverju þetta hatur? Nýlega hitti ég mann á miðjum aldri í verslun. Hann spurði afgreiðslumanninn sem var nýbúi á íslensku, en viðkomandi gat ekki svarað. Þá ítrekaði maðurinn spurninguna á íslensku en eftir nokkrar tilraunir þýddi ég fyrirspurnina og afgreiðslan gekk bara vel fyrir sig. Bara kurteisi. Á leiðinni út úr búðinni kom í ljós að samferðarmaður minn gat talað ensku en vildi það ekki og svo kom yfirgengileg ræða um útlendinga. Ég sagði: ,,kona mín er þýsk".  ,,Talar hún íslensku?" spurði maðurinn ,,Reiðbeinandi" svaraði ég.  Það fannst honum allt annað mál, hún væri hluti af okkur. Ég veit hvað það skiptir miklu máli fyrir fólk sem til Íslands flytur að læra málið.  Er samt sleginn yfir hatri mannsins í garð útlendinga.  Nokkru síðar kom ég á félagsmiðstöð eldri borgara. Eftir æfingar sest fólk niður í kaffi til að spjalla um daginn og veginn. Deginum áður höfðu þrjár kínverskar konur fengið synjun á búsetu á Íslandi og þær hentu sér í götuna fyrir framan sjónvarpsmyndatökumenn RÚV.  ,,Hvernig fannst ykkur þetta"  spurði kona á tíræðisaldri. Það urðu kröftugar umræður, þar sem ráðandi skoðun var að vísa ætti þessum konum úr landi. Þá hvæsir kona á næsta borði: ,,Þið eruð helvítis rasistar. Fasistar"! Henni var bent á í rólegheitum að hún gæti tekið þátt í umræðunum, en hún brást hins vesta við. Þá hækkaði sú sem byrjaði umræðurnar róminn og sagði ákveðið; ,,Ég hef búið hérna í rúm tuttugu ár. Hér höfum við skipts á skoðunum, þangað til að þú komst hingað og leyfir þér að þagga niður í fullorðnu fólki". Hvæsrinn rauk út. ,,Hún er hluti af þessu góða fólki sem telur hlutverk að þagga niður í okkur hinum". 

Minnist þegar ég var að byrja koma til Þýskalands átti ég kost á að sækja fyrirlestra um nasismann. Þar var einmitt hatur og þöggun stórt atriði í öfgunum. Svo þegar ég fór til Austur Þýskalands fyrir hrun múrsins að vinna verkefni, kynntist ég því sama. 

Það þyrfti sennilega að búa til meðferðarúrræði fyrir kynþáttahatara og góða fólkið. Svo þetta lið geti verði til friðs.  

Kristrún og armslengdin

Það liggur ekki alltaf fyrir hverju samráð við minnihluta skilar. Það var ekki síst til þess að koma til móts við vilja Samfylkingar og Pírata að svokölluð armslengd frá ráðherra skildi gilda t.d. við þær ákvarðanir sem nú fjalla um þ.e. kaup Landsbankans á TM. Nú heldur Kristrún því fram að Þórdís Kolbrún hafi einmitt átt að vera á kafi í þessum málum og ákvarðanatöku. Annað hvort er þekking Kristrúnar á málinu svona grunn, eða hún ástundar  það sem fyrrum vinur hennar Eiríkur Bergmann kallar populisma. Það er ekki bæði hægt að gera kröfu til Þórdísar Kolbrúnar fármálaráðherra að halda armslendinni frá málinu, og vera síðan öllu megin við borðið.  Það vekur svo athygli hvað Kristrún leggur mikla áherslu á að allt sé upp á borðum hjá stjórnmálamönnum og við gagnrýnum þær áherslur ekki, en það er sérstakt þegar hún sjálf var spurð um hundruð milljóna kaupauka eftir stutta dvöl hennar hjá Kviku banka. Þá átti það að vera hennar einkamál. Sigurjón Þórðarson alþingismaður Flokks fólksins bendir á það í bloggi sínu í dag að það séu þrjú ár síðan Kvika banki og TM sameinuðust. Hugsanlega skýrir ákvarðanir innan Landsbankans risavaxna kaupauka, rétt eins og Kristrún fékk.  Hef engar áhyggjur af því Kristrún  mun fjalla um þennan gróða sinn í umræðum á Alþingi á næstu dögum. Afstaða Þorhildar Sunnu hjá Pírötum kemur ekkert á óvart. Hennar ær og kýr er að pönkast í öðrum flokkum, hún og hennar félagar eru undanþegnar öllum kvöðum eins og siðareglum. Enda vill enginn fá þau með sér í ríkisstjórn. Ekki stjórntæk. 

Hitnar undir Samgöngustofu

Í vikunni var Sigurður Ingi Jóhannsson innviðaráðherra spurður um framkvæmd Samgöngustofu varðandi próf þar sem reyndi á íslenskukunnáttu í leigubílaakstri. Hann varði ekki framkvæmd Samgöngustofu sem er stefnubreyting rétt eins og stefnubreyting Kristrúnar Frostadóttur hvað varðar málaefni flóttamanna. Sigurður hefur illu heilla stutt þessa undirstofnun sína sem virðist vera í tómu rugli. Þegar Sigurður tók við lá fyrir ,,svört" skýrsla um Samgöngustofnun sem hann sagði ófaglega og pólitíska. Það vakti athugli að sá sem stóð að þeirri skýrslu var Sigurður Kári Kristjánsson lögmaður og fyrrum Alþingismaður. Ef ég man rétt var hann einhverju sinni aðstoðarmaður  Bjarna Benediktssonar. Sigurður Ingi Jóhannssson Samgönguráðherra  segir um framgöngu Samgöngustofu að það sé lágmarkskarfa að Samgungustofa fari að lögum. Um það snýst einmitt hörð gagnrýni á Samgöngustofu hvað starfsmenn hennar hafi litla löngun að fylgja settum lögum eða reglugerðum. Nánast enginn skráðir skemmtibátar lengur á Íslandi, heldur flestir eða allir erlendis. Stofnunin er ekki fær um að afgreiða slík verkefni. Á hennar borði eru miklu verri mál. Er ekki kominn tími til þess að láta taka stofnunina út, og það má gjarnan vera gert með fagmennsku og án flokkspólitískra fingrafara. Ég skora á Sigurð Inga Jóhannsson að sjá um að slík úttekt fari fram. 

Til sigurs?

Sá árangur sem Breiðfylkingin hefur náð í þessum samningum er afar góður. Strax þegar Vilhjálmur Birgisson kom fram í haust og ræddi sínar hugmyndir kolféll ég fyrir þeim. Ekki af ástæðulausu því í námi hafði ég átt í rökræðum í tíma við kennara minn Gylfa Þ. Gíslason um nýja sýn á kjarasamninga. Hann taldi að hugmyndin gæti aldrei gengið upp. Síðar áttum við Gylfi afar skemmtilegar umræður um málið í flugvél á leiðinni til Kaupmannahafnar. Þar rifjaði Gylfi þessar rökræður. Það þarf fleiri til. Í þjóðarsáttinni voru atvinnurekendur meira áberandi en nú. Framkvæmdastjóri SA Sigríður Margrét Oddsdóttir hefur líka staðið sig mjög vel og með sér reynsluboltann Eyjólf Árna Rafnsson. Var hins vegar fyrir lögnu búinn að sjá lykilmann sem lyfti þessu á hærra plan,  Finnbjörn A. Hermannsson forseti ASÍ maður með gríðarlega reynslu og visku. Einkenni svona leiðtogastjórnunar er hins vegar sú að það koma margir að þessu verki og þetta er því hörku teymisvinna. Ekki það að það er hægt að ná út úr þessum samningum miklu stærri sigur. Fjalla um það síðar. 

Aðförin

Stefna stjórnmálaafla liggur ekki endilega alltaf skýr fyrir. Hún er ekki einu sinni alltaf skrifuð niður, hún kemur best fram þegar flokkar eru búnir að vera við völd í ákveðinn tíma, þá koma afleiðingarnar í ljós. Hver var raunverulegur vilji flokkana, raunveruleg stefna. Við getum séð þetta t.d. í Reykjavík. Lengst af hefur Samfylkingin ráðið mestu í stefnugerðinni, með þeim koma Píratar þá VG og loks hangir Viðreisn einhvernvegin með og stutt stefnuna og ver meirihlutann falli. Hvað hefur breyst og er það til góðs? Jú kjarnann má t.d. sjá í húsnæðisverðinu. Lagt er áherslu á byggingu lúxusíbúða. Þétting byggðar er einsleit áhersluatriði og svo er hin fokdýra Borgarlína. Hverjir ættu að vera ánægðir jú efri millistétt. Þau hafa efni á dýrðinni. Á örfáum árum hefur stefnan skilað því að ungt fólk sem ekki á ríka foreldra mun ekki geta komið sér upp húsnæði. heilli kynslóð er fórnað. Unga fólkinu okkar. Þessi stefna þýðir líka hærra leiguverð. Þessi stefna er því líka árás á þá sem minnst mega sín. Þessa stefnu er best líst sem Aðförin. Aðför að ungu fólki og þeim sem minna mega sín. Rifjum upp hverjir standa að þessari stefnu. Samfylking sem nú ætar að breyta stefnu flokksins í að verða jafnaðarmannaflokkur. Píratar sem margir flokkuðu sem flokk unga fólksins. Við vitum nú fyrir hvað þeir standa. Dóra Björt Guð­jóns­dóttir odd­viti Pírata kom stefnunni afar vel á framfæri þegar bílastæði voru tekin fyrirvararlaus af nokkrum íbúum í Reykjavík. Hortug viðbrögð hennar við gagnrýni íbúa, lýsti innrætinu. VG var lengi um borð og viðhorfið sjáum viðhorf þeirra þegar Svandís setti hvalveiðibann með eins dags fyrirvara. Þá var gagnrýnt að 150 manns missi sumarvinnuna. Eitt af svörunum sem kom fram, já en þetta eru bara skólakrakkar. Já bara unga fólkið okkar. Hef enga trú á að Framsókn muni verja þessa stefnu. Aðförina að unga fólkinu okkar og þeim sem minna mega sín. 

Meira meira, fleiri, fleiri!

Nú er eins og oft áður ,,allt vitlaust" niður á Alþingi. Það er verið að ræða útlendingamálin. Oddný Harðardóttir veður fram og gagnrýnir ríkisstjórnina harðlega fyrir að fara ekki til Gasa að ná í allt liðið. Allir vita að Oddný er fyrst og fremst að ráðast á Kristrúnu Frostadóttur. Á meðan hún lét dæluna ganga sat Þórunn Sveinbjarnardóttir glottandi út að eyrum og eins og púkinn á fjóshaugnum. ,,Láttu stelpukvikindið heyra það". Meira að segja Loga ofbýður harkan og illgirnin í stelpunum.  Við sem munum tíma Oddnýjar í Fjármálaráðuneytinu munum mildina  í hennar tíð þegar hún lét hirða heimilin af 20 þúsundum fjölskyldna á Íslandi. Það gerði hún af sömu áfergju og hún talaði í gær og með bros á vör! Það glöddust fleiri í þessum leikþætti. Ofbeldismanneskjan Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir klósettvörður var í essinu sínu með vinkonu sinni hinni bráðskemmtilegu Þórhildi Sunnu. Stutt frá þeim valhoppaði svo Alþingisfíflið, tilbúinn með 643 spurningar til þess að hrekkja Þingið með. Söng Ríó tríó ekki einhverju sinni Hæ þar á hóli í veislunni góðu? 

Skítapakkið tapaði!

Já það var söngvakeppni. Hvað sem menn segja hafa fram komið í þessari keppni mjög frambærilegir flytjendur í gegnum tíðina og mörg goð lög. Í ár var keppnin öðru vísi. Fram komu flytjendur með sín lög, en svo tók ,,góða fólkið" þátt. Það var pólitíkin. Bara að það sé sagt. Þá finnst mér framgagna stjórnvalda Ísrael viðurstyggileg, en það þykir mér framgagna Hamars líka. Við vorum bara ekkert að kjósa um það. Jú, góða fólkið átti sinn fulltrúa. Palestínumann sem jú ekki bjó á Gasa. Lagið var bara afar slakt og flutningur lítið betri. Góða fólkið vildi að þetta yrði framlag fyrir Ísland. Þar sem keppnin var jöfn, kom ,,góða fólkið" sínum flytjanda og lagi í úrslitin. Að mínu mati báru tvö lög og flytjendur nokkuð af. Það var Hera og síðan VÆB með lagið sitt Bíómynd. Hera er afar góð söngkona, en lagið sem hún flytur er ekki rétt frambærilegt.  Held að ef WÆB hefði komist úrslit þá hefði það unnið. Góða fólkið fórnaði unga fólkinu fyrir öfganna. Rétt eins og það fórnar unga fólkinu fyrir Borgarlínuna. Hef komist að niðurstöðu. ,,Góða fólkið" er ,,skítapakk"!